آمار
وب سایت:
یک تحلیلگر برجسته روس با انتشار تحلیلی مبسوط استدلال کرده است که در برنامه هسته ای ایران هیچ مشکلی وجود ندارد ولی امریکا مایل نیست این پرونده بسته شود چرا که می خواهد همچنان ابزاری برای فشار به ایران داشته باشد.
به گزارش رجانيوز، نيکلاي کوزيرف، مشاور انستيتو مشکلات بين المللي اکادمي ديپلماتيک وزارت خارجه روسيه در مقاله ای که روز 11 فروردین 1390 (31 مارس 2011) در پايگاه اينترنتي روسي زبان "ايران (iran.ru)" منتشر کرده می نویسد: «ايران قاطعانه برپاي بندي خود به پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي تاکيد مي کند و به همکاري با آژانس انرژي اتمي ادامه مي دهد و در اين اواخربارها اعلام کرده که قصد ساخت سلاح اتمي ندارد. از قرار معلوم مشکل غرب با ایران اصلا ربطي به تمايل تهران به غني سازي مستقل اورانيوم تا سطح صنعتي ندارد که به گفته مخالفانش شرايط توليد اورانيوم با غناي بالا و مورد استفاده درصنايع نظامي را فراهم مي کند. کارشناسان مي دانند که اين روند طولاني و دشواراست و هزينه هاي فراوان و فناوري هاي بسيار ويژه اي مي طلبد. پس علت تشنج پيرامون برنامه هسته اي ايران چيزديگري است.»
نویسنده ادامه می‌دهد: «بررسي دقيق و همه جانبه روند گفت‌وگوهاي مربوط به برنامه هسته‌اي ايران که با شرکت گروه شش انجام مي شود، نشان مي دهد که اختلاف نظرهاي غيرقابل حلي بين طرفين وجود ندارد. هر دو طرف انعطاف ناپذيري و سرسختي نشان مي دهند ولي اين بيشترطرف امريکايي است که چنين کاري مي‌کند.»
کوزیرف سپس در توضیح اینکه چرا عقیده دارد درون مذاکرات حق با ایران است، می نویسد: «ايران با انعقاد بيانيه همکاري درزمينه تبادل مواد هسته اي با ترکيه و برزيل درواقع با خارج ساختن اورانيوم غني شده ضمن دريافت همزمان سوخت آماده، موافقت کرد. انتظارمي رفت کشورهاي ديگر ازاين اقدام حمايت کنند ولي چنين چيزي رخ نداد چون ايران همچنان برگنجاندن موضوع سلاح هسته اي اسرائيل و ايجاد منطقه عاري ازسلاح هسته اي درخاورميانه دردستورکار گفت‌وگو با گروه 6 اصراردارد. ولي اين موضوع بررسي نمي شود. همچنين هيچ کس به اين موضوع توجه نمي کند که اسرائيل در اين اواخر بر حمله پيش‌دستانه به تأسيسات هسته اي ايران اصرارمي کند.»
نویسنده همچنین تاکید می کند در روابط ایران و آژانس هم مشکل خاصی وجود ندارد. وی می نویسد: «درمورد آژانس بين المللي انرژي اتمي هم بايد گفت اين سازمان شکايت خاصي از تهران ندارد و فقط خواهان توضيح برخي مسائل باقي مانده است که ايران آنها را بسته مي داند ولي آمادگي بررسي آنها را درصورت رعايت چند شرط دارد اما آژانس با شرايط ايران موافقت نمي کند و امريکا خواهان توقف غني سازي اورانيوم و خارج کردن اورانيوم با غناي 20 درصد ازاين کشوربه منظور از سرگيري گفت وگوهاست.»
کوزیرف پس از بیان این مقدمات استدلال اصلی خود را در این مورد که چرا عقیده دارد امریکا اساسا مایل به بستن پرونده هسته ای ایران نیست، عرضه می کند. این تحلیلگر برجسته روس نوشته است: «تصور مي شود علت اصلي نبود پيشرفت در گفت‌وگوهاي هسته اي ايران اين است که امريکا بستن پرونده هسته اي اين کشوررا مفيد نمي داند و مايل است در آينده هم از آن براي تشديد هرچه بيشتر تحريم ها و شوراندن مردم ايران و ساير کشورها و تضعيف رژيم اين کشوراستفاده کند. واشنگتن مايل است با نمايش وقت و بي وقت آمادگي براي به کارگرفتن مشت نظامي عليه ايران، اين کشور را در تشنج دائمي نگهدارد. به نظرمي رسد امريکا و متحدانش مي خواهند نشان دهند که به توافق رسيدن با رهبران فعلي ايران فوق العاده دشواراست و درنتيجه بايد فشار بر آن را ادامه داد. ضمنا امریکا عقیده دارد ايجاد وجهه سازش ناپذيرو پيامدهاي تحريم ها به ايجاد شکاف در نظام اين کشورکمک مي کند.»
کوزیرف سپس به این نکته اشاره می کند که برخی در غرب عقیده دارند راهی به جز حمله نظامی برای متوقف کردن ایران وجود ندارد. او در رد این دیدگاه می نویسد: « درواقع اين طرح اصلاً سازنده نيست و مي تواند پيامدهاي سنگيني نه تنها براي ايران و بلکه براي خود امريکا و متحدانش در ناتو و نيز کشورهاي منطقه و خارج از منطقه به همراه داشته باشد. موضوع ازاين قراراست که مدت هاست مشخص شده تحريم ها هرچه قدر هم که سخت باشند، تاثيرچنداني ندارند. تحريم چندين ساله ايران غير از اين که موجب خودکفايي ايران و تکيه آن به نيروهاي خود شود، حاصل ديگري نداشته است. علاوه براين فشار دائمي بر اين کشور و به خصوص تهديد نظامي فقط احساسات ملي و ميهن پرستانه نه تنها ايرانيان داخل کشور و بلکه ايرانيان مهاجري را تحريک مي کند که هر چند بيشترشان مخالف هستند اما درصورت حمله به کشور، احتمالا با هموطنانشان منسجم مي شوند.»
نویسنده سپس به ذکر چند نمونه تاریخی پرداخته و آورده است: «تاريخ چنين نمونه هايي را فراوان ديده است. کافي است جنگ جهاني دوم را به خاطر آوريم که طي آن، همه مردم شوروي صرف نظر از رنج هايي که به خاطر اختناق رژيم کمونيستي متحمل شده بودند، به دفاع از ميهن برخاستند. در دوران جنگ ايران و عراق، ايراني ها با وجود وضعيت دشوار داخل کشور پايداري خوبي نشان دادند و توانستند روند جنگ را پس از مدتي به نفع خود تغييردهند. محاسبات مخالفان نظام جديد اسلامي در ايران در مورد ايجاد شکاف در جامعه بر اثر جنگ و شورش مخالفان اشتباه از آب درامد و تحويل سلاح به مخالفان و حمايت اطلاعاتي از آنها هم نتيجه نداد. تاريخ بسياري از کشورها نشان مي دهد خطرخارجي هميشه موجب انسجام ملت ها مي شود و مشکلات داخلي را دررديف دوم اهميت قرارمي دهد. به همين دليل مي توان چنين نتيجه گيري کرد که همه فشارهايي که امروز بر ايران وارد مي شود، موجب تشديد مقاومت آن و يکپارچگي مردم با رهبران خواهد شد که فقط پيچيدگي بيشتر اوضاع را درپيش خواهد داشت.»
این تحلیلگر روس در ادامه تاکید می کند که غرب باید به صراحت اعلام کند خواهان تغییر رژیم درایران نیست. وی می نویسد: «اگرغرب نشان دهد که مساله هسته اي را پيچيده نخواهد کرد و مايل به سرنگوني رژيم فعلي ايران نيست، تهران به نوبه خود گام متقابلي برمي دارد که امکان دستيابي به تفاهم درزمينه مشکل هسته اي را فراهم مي سازد. اگر لقب رژيم نامطلوب پس گرفته و تحريم اقتصادي عليه ايران لغو شود، روابط ايران و غرب مسير عادي سازي را در پيش خواهد گرفت.»
کوزیرف سپس به سیاست روسیه در قبال ایران پرداخته و می نویسد: «در چنين شرايطي، روسيه که عضو گروه شش است، سعي مي کند خط مشي متوازني داشته باشد تا مانع از وخامت اوضاع شود. اين کشورکه مخالف گسترش سلاح هاي هسته اي و توليد آن توسط ايران است، با دعوت از اين کشور به همکاري با آژانس بين المللي انرژي اتمي به طور همزمان با هرگونه عمليات نظامي عليه آن قاطعانه مخالفت خواهد کرد. طرف روسي از واشنگتن خواهد خواست گفت‌وگوهاي جدي و بدون هيچ پیش شرطی براي نظام فعلي و رئيس جمهور ايران با آن انجام دهد. اين يک واقعيت است که بايد آن را درنظرگرفت. به عقيده مقام‌هاي روسيه درکنار مسائل مربوط به پرونده هسته اي ايران، دعوت ازايران به شرکت در گفت‌وگوهاي مربوط به حل مشکلات منطقه اهميت دارد.»
نویسنده در پایان اینگونه نتیجه گیری کرده است: «آيا برنامه هسته اي ايران يک تهديد واقعي است يا مشکلي است که به طور مصنوعي ايجاد شده تا تلقين کند که در صورت تغيير نکردن برخورد امريکا و متحدانش با ايران و استفاده ازتحريم ها و اتمام حجت ها مي تواند يک تهديد واقعي باشد. اين تاکتيک غرب همانطورکه گفته شد، فقط مي تواند خطرناک‌ترين رويارويي را به همراه داشته باشد که هيچ کس نفعي از آن نخواهد برد و به ضرر همه است.»
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : چرا امریکا مایل نیست پرونده هسته‌ای ایران بسته شود؟, ,
توسط : 