امیر تفرشی (کارشناس مسائل آمریکای لاتین): شواهد حاکی از آن است که "دانیل اورتگا"، رهبر جبهه ساندینیست آزادی ملی (Frente Sandinista de Liberación Nacional)، بار دیگر در انتخابات ریاست جمهوری نیکاراگوئه که هفته آینده 15 آبان (6 نوامبر) برگزار می شود، پیروز خواهد شد. قبلا دو بار اورتگا در مبارزه برای کسب بالاترین جایگاه حکومتی در سال های 1984 و 2006 پیروز شده است.

نتیجه آخرین نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که نزدیک به 50 درصد مردم نیکاراگوئه از وی حمایت می کنند. دیگر کاندیداها در مجموع حتی 40 درصد را نیز در اختیار ندارند. برنامه پیش از انتخاباتی اورتگا بر سه محور پایه گذاری شده است: تکیه بر همبستگی، مسیحیت و ارزش های سوسیالیستی.

حمایت اقشار مستضعف از اورتگا را، به علت برنامه های جدی اجتماعی او که در زمان دولت های نئو لیبرال پیشین امکان پذیر نبوده است، نیز باید به این مجموعه افزود. این برنامه ها تا حد زیادی از "ماموریت" بولیواری موفق "هوگو چاوز" در ونزوئلا برای ساخت و ساز مسکن ملی، ارائه خدمات درمانی و آموزشی رایگان الگوبرداری شده اند.

همچنین سه کانال تلویزیونی در تمام ساعات شبانه روز بر روی معرفی برنامه های مثبت اورتگا کار می کنند. یکی از این کانال ها توسط "مائوریسیو"، "کامیلا" و "لوسیانا"، پسر و دختران رئیس جمهور، اداره می شود. شاید بتوان مدعی شد که هیچ یک از روسای جمهور مردمی در آمریکای لاتین، از چنین حمایت اطلاعاتی- تبلیغاتی‎ای برخوردار نیستند.

از هم‌اکنون برنامه های مغرضانه سران جبهه های لیبرالی برای فردای انتخابات ریاست جمهوری قابل مشاهده است. آنها تلاش می کنند ثابت کنند که اورتگا در رای ها دست‌کاری می کند. استدلال های کلیشه ای مانند اینکه دستگاه های دولتی از طریق فروش منابع انرژی با عنوان "پاداش" از ونزوئلا رشوه دریافت می کنند.

"رابرت کالاهان"، سفیر سابق آمریکا در ماناگوآ که تا اواسط تابستانی که گذشت در نیکاراگوئه حاضر بود، تا همین اواخر با مخالفان سرسخت اورتگا در ارتباط بود. مسیر کاری وی نشان دهنده نزدیکی بیشتر وی به سازمان اطلاعات آمریکا(سیا) بود تا وزارت امور خارجه این کشور. در آن سال هایی که ساندینیست ها در نیکاراگوئه در حال مبارزه بودند، کالاهان در هندوراس در تیم "جان نگروپونته"، یکی از هماهنگ کننده های اصلی "جنگ کثیف" علیه ساندینیست ها بود. در سال های تجاوز آمریکا به عراق، کالاهان بار دیگر تحت ریاست نگروپونته به عنوان مسوول روابط عمومی کار کرد. بعدها کالاهان مامور ارشد دفتر اطلاعات ملی در واشنگتن شد.

برخی از سیاست مداران در امریکا انتصاب وی به عنوان سفیر در نیکاراگوئه را با حیرت تفسیر کردند. بسیاری بر این اعتقاد بودند که چگونه می توان فردی را به نیکاراگوئه فرستاد که به شعله ور شدن خونین‌ترین جنگ در تاریخ آن کشور کمک کرده است؟ آیا این نوعی هشدار به اورتگا بود که ممکن است همه چیز دوباره تکرار شود؟

کالاهان هر کاری از دستش بر می آمد انجام داد تا طرح ساندینیست ها در خصوص تامین حق قانونی برای اورتگا (و البته دیگر متقاضیان در آینده) برای انتخاب مجدد به عنوان رئیس جمهور را بر هم بزند. سفارت آمریکا این کمپین را از طریق اپوزیسیون حاضر در پارلمان، رسانه های طرفدار آمریکا، جاسوس ها و مواجب بگیران ارگان های دولتی، سازمان های غیر دولتی و گروه های دانشجویی معترض اداره می کرد. زمانی که دادگاه عالی نیکاراگوئه تصمیم مربوط به "غیر قابل اجرا بودن" ماده قانونی که انتخاب مجدد رئیس جمهور را ممنوع می کند، تصویب کرد، کالاهان نتوانست خویشتن‌داری کند و خشم خود را فرو بنشاند. تصمیم دادگاه کاملا به سود ساندینیست ها و در تضاد با دستورهای وزارت امور خارجه آمریکا و سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) درباره "مقابله با طرح های اورتگا در خصوص غصب قدرت" قرار داشت. از همین رو کالاهان به انتقاد آشکار از دادگاه عالی نیکاراگوئه پرداخت.

البته اورتگا در زمان برخورد با کالاهان هوشیارانه برخورد می کرد و همیشه پاسخ های وی به سفیر آمریکا سنجیده بودند. در روز جشن سالگرد نیروهای مسلح نیکاراگوئه، اورتگا مساله آمادگی سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) برای توطئه در بولیوی، اکوادور، ونزوئلا و کوبا را این گونه مطرح کرد: "این استراتژی از روی عداوت است. من امیدوارم فکر ارائه پیشنهاد انجام کودتا به افسران نیکاراگوئه ای به ذهن این توطئه گران نرسیده باشد. ما خدا را شاکریم به دلیل داشتن ارتشی که آزمایش خود را هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح با موفقیت پس داده است".

کالاهان پس از این اظهارات به سرعت مراسم را ترک کرد. او در اقدامی تلافی جویانه نسبت به اورتگا، نیکاراگوئه را از کمک مالی در زمینه نظامی و اقتصادی که به گفته وی به 60 میلیون دلار در سال می رسید، محروم کرد.

قابل ذکر است که کمک های مالی و نظامی در جهت مبارزه با ترانزیت مواد مخدر از طریق خاک نیکاراگوئه بوده است.

عزل "فرمانده نیکاراگوئه ای" و حضور مهره های خودی در دولت ماناگوآ از نظر استراتژیک برای واشنگتن ضروری است. آن هم در زمانی که "پاکس امریکانا" در آمریکای مرکزی ظهور پیدا کرد. دیگر روسای جمهور در منطقه موجب نگرانی دولت "اوباما" نمی شوند: "فونس" در السالوادور، "کولوم" در گواتمالا، "لوبو" در هندوراس، "چینچیلا" در کاستاریکا، "مارتینلی" در پاناما؛ همگی جوابگو، قابل پیش بینی و قابل کنترل هستند. تعریف های آمریکا از آنها دائما به گوش می رسد.

در چنین شرایط دشواری، اورتگا به سختی خط مشی مستقل سیاست خارجی را هدایت می کند و روابط متحدانه با ونزوئلا، کوبا و اکوادور و همچنین تقویت بلوک "آلبا" (اتحاد بولیواری برای ملت های آمریکای لاتین) را در اولویت برنامه های خود قرار داده است. جهت گیری ضد امپریالیستی آلبا مشهود است. همه با هم در مقابل خواسته های سلطه جویانه آمریکا مقاومت می کنند و توطئه ها و تحریک ها را خنثی می کنند. اورتگا در ابراز صمیمیت با دوستان خود نیز قاطعانه برخورد می کند و این اقدام را بدون نگرانی از واکنش منفی واشنگتن انجام می دهد.

وی اخیرا اظهار داشت که قصد دارد رفراندومی در زمینه مساله دریافت 17 میلیارد دلار از آمریکا برای جبران خسارت آغاز جنگ در نیکاراگوئه برگزار کند. در سال 1986 نیز دادگاه بین المللی در لاهه واشنگتن را ملزم به انجام این کار کرد، اگر چه مبلغ غرامت مشخص نبوده است. چندین دولت در کاخ سفید تغییر کرد ولی تصمیم دادگاه لاهه هنوز هم توسط آمریکایی ها اجرا نشده است.

رئیس جمهور نیکاراگوئه به دلیل توسعه شدید "سرمایه داری جهانی" و به خاطر جنگ عراق، افغانستان و لیبی به شدت از آمریکا انتقاد می کند. اورتگا همچنین طرح های واشنگتن در خصوص استفاده از ناتو علیه مخالفان خود با استفاده از پایگاه های نظامی را زیر سوال می برد.

اخیرا کاخ سفید از تصمیم خود برای اعزام "جاناتان فرار" (Jonathan D. Farrar) به عنوان سفیر جدید خود به نیکاراگوئه خبر داده است. وي تا این اواخر ریاست دفتر حافظ منافع آمریکا در کوبا را بر عهده داشت. این ماموریت به طور سنتی در جهت انجام فعالیت های خرابکارانه و در جهت بی ثبات کردن حکومت کوبا و ایجاد شرایط برای "انقلاب های رنگی" بر طبق مدل های اجرا شده در کشورهای اروپای شرقی صورت می گیرد. در حقیقت در کوبا اقدامات خصمانه دولت واشنگتن توسط ده ها تن از ماموران سازمان "سیا" و دیگر موسسات آمریکایی انجام می گیرد. لذا انتصاب "فرار" در این پست تنها یک معنا می تواند داشته باشد: عملیات ویژه سیا، سازمان اطلاعات وزارت دفاع، سازمان مبارزه با مواد مخدر (DEA) و دیگر سازمان ها در زمینه اجرای جنگ پنهان در نیکاراگوئه برای ساقط کردن ساندنیست ها.

این برنامه هم‌اکنون و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری نیکاراگوئه به بالاترین حد خود رسیده است. آمریکا و دست پرورده هایش همه روزه دورغ های قدیمی و تکراری درباره زندگی شخصی "نادرست" اورتگا، شهوت رانی وی، استفاده از پول های حاصل از مواد مخدر در تبلیغات انتخاباتی و خیانت به آرمان های انقلابی "آگوستو ساندینو" را تحویل مردم می دهند.

آنها این بار در طرح اتهامات خود در رسانه ها و مطبوعات ابتکار به خرج داده و "ایده های تازه" مطرح کرده اند. آخرین دست پخت رسانه های آمریکایی حکایت از این دارد که در پی بیماری "علاج ناپذیر"  چاوز، اورتگا "به شدت" برای ریاست آلبا تلاش می کند!

همان گونه که عنوان شد، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری که یکشنبه هفته آینده در نیکاراگوئه برگزار خواهد شد، موج تهمت ها و دورغ های ساختگی در حال شتاب گرفتن است. ولی فرمانده چریک های دهه 70 نیکاراگوئه در زندگی سیاسی دشوار خود به این گونه حملات عادت کرده است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: