آمار
وب سایت:
امیر ابیلی- بهتر است یک‌راست برویم سر اصل موضوع. در این چند روزه بارها ضعف جدی فیلم‌ها را گفته‌ایم و دیگر نیازی به تکرارش نیست. روز هفتم هم مانند روزهای قبل، نه پیمان معادی فیلم قابل تامل و قابل بحثی ساخته بود، نه انتظارات‌مان از کمدی رضا عطاران برآورده شد.
برف روی کاج‌ها: همان حرف تکراری با فرمی تکراری‌تر
انتظارمان از رفیق گرمابه و گلستان اصغر فرهادی واقعا بیش از چیزی بود که در «برف روی کاج‌ها» دیدیم. داستان همان ماجرای تکراری طبقه متوسط تهران‌نشین و خیانت و دروغ و این حرف‌های حالا دیگر نخ‌نما شده است و فرم هم چیز جدیدی برای گفتن ندارد. کلاری همان سبک «جدایی نادر از سیمین» را پی گرفته و اصلا معلوم نیست چرا فیلم باید سیاه و سفید باشد. مسئله‌ای جز پز روشنفکری بوده است؟
پیشونی سفید: یک فیلم کودک خوب دیگر
در مطلبی که در مورد فیلم افتتاحیه جشنواره، «سلام بر فرشتگان»، نوشتیم، به این نکته اشاره کردیم که فیلم کودک دوباره دارد به روزهای خاطره‌انگیز اواخر دهه 60 بازمی‌گردد و این مهم‌ترین دستاورد سينمايي دولت دهم است. «پیشونی سفید» هم یک نشانه دیگر است برای تايید حرف ما. البته فیلم جواد هاشمی خالی از اشکال هم نیست و کلی می‌توان نقدش کرد، ولی بعد از مدت‌ها با فیلم کودکی طرفیم که رنگ و لعاب و آوازهای خوبی دارد و ستارگان سینما در آن نقش‌آفرینی می‌کنند و انگار در هزینه کردن صرفه‌جویی بی‌خودی صورت نگرفته. احتمالا «پیشونی سفید» بتواند پرفروش‌ترین فیلم کودک سال‌های اخیر شود.
خوابم می‌آد: انتظار چنین فاجعه‌ای را نداشتیم!
با امید به اینکه چیزی در مایه‌های «خانه به دوش» ببنیم به دیدن اولین فیلم سینمایی رضا عطاران رفتیم ولی چیزی که دیدیم ادامه همان «کمدی جنسی» بود که پیمان قاسم‌خانی در پیش گرفته بود و همان موقع هم گفتیم که بسیار برای سینمای ایران خطرناک است. فیلم عطاران به جز چند شوخی تکراری با توالت و چند شوخی جنسی بارها گفته شده و یک داستان چندپاره چیز دیگری برای ارائه به مخاطب ندارد، البته نباید از بازی خوب اکبر عبدی و کارگردانی قابل بحث عطاران گذشت.
آزمایشگاه: وقتی فرقی بین تئاتر و سینما قائل نیستیم!
دوربین را کاشته اند و روبه‌رویش تئاتر بازی کرده‌اند. معلوم نیست وقتی دوست کارگردان‌مان هنوز فرق بین تئاتر و سینما را نفهمیده، چرا وارد وادی فیلم‌سازی شده است. این جزو بدترین بازی‌های سال‌های اخیر باران کوثری و افشین هاشمی و رضا کیانیان هم هست. فیلم آن‌قدر کشش ندارد که مخاطب را بیش از نیم ساعت پای خودش نگه دارد و باز بعد از گذشت یک ربع از فیلم، صحنه تکراری این روزهای برج میلاد را شاهدیم؛ تماشاگران دارند سالن را ترک می‌کنند!
محرمانه تهران: فیلمی که ناقص ماند
در روزهای گذشته فیلم‌های دیگری نیز به مشکل فنی برخورده بودند ولی «محرمانه تهران» اولین فیلمی بود که به دلیل مشکل فنی و به درخواست کارگردان بعد از گذشت یک‌سوم از فیلم، قطع شد و دیدن باقی فیلم مهدی فیوضی ماند برای وقتی دیگر.
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : جشنواره سی‌ام, خوابم می‌آد, کمدی جنسي تكراري, دروغ و خيانت, برف روی کاج‌ها, امیر ابیلی, پیشونی سفید, خوابم می‌آد, خانه به دوش, آزمایشگاه, محرمانه تهران, ,
توسط : 