داوود عباسی*

کسانی که رویدادهای سالهای اخیر سیاست ایالات متحده را به دقت رصد نموده اند تاکنون باید این تردید را به خود راه داده باشند که نکند کل این جریان فیلم ضد اسلامی توطئه ای باشد؛ اما با دلایل و شواهد متقن در این نوشته خواهید یافت که مساله اخیر چیزی فراتر از توطئه بلکه کودتایی با همان اهداف ۱۱ سپتامبر است.

پرده اول ماجرا: پرزیدنت اوباما و حمله به ایران

باید مشخص شود که در این نوشته کسی قصد تمجید از اوبامایی را ندارد که در طول ۴ سال حاکمیت خود بر آمریکا، مرتکب جنایات بی شماری در اقصی نقاط جهان شد. اوبامایی که فراموش نکنیم، سرسختانه ترین تحریمها را علیه ایران وضع نمود، به رغم قبول یک مصالحه از سوی ایران با وساطت ترکیه و برزیل، از دشمنی با ایران دست نکشید و اوبامایی که با تشدید حملات هواپیماهای بدون سرنشین در جهان خوی خونریز خود را در پس چهره متینش نمایان ساخت. اما در مورد اوباما یک حقیقت انکار ناشدنی است؛ وی حاضر نشد کشورش را وارد جنگی غیر قابل پیش بینی در ایران نماید و آن هم به دلیل اینکه می دانست در حال حاضر امکان موفقیتش در چنین امری نزدیک به محال است. پس در مجموع اوباما، با تمام خطاهایش در راستای منافعش، رییس جمهوری عقل گراست.

اما در مقابل میت رامنی است که مطابق با سنت حسنه جمهوریخواهان از آن گاوچرانهای از قماش بوش است، که روی احساسات پاپولیستی مردم تکیه می کند و هنوز از رویای آمریکا صحبت می کند. اولین سفر خارجی اش را به اسراییل انجام داده و به خدمت همان نتانیاهویی رسید که این روزها حتی از گرفتن وقت ملاقات از اوباما عاجز است(روزنامه هآآرتص). روشن است که در چنین شرایطی، لابی قدرتمند اسراییلی در آمریکا، با مرکزیت AIPAC ، باید چاره ای می اندیشید تا رامنی را که در پیش بینی ها عقب است به جلو براند.

پرده دوم: کودتا به روش سینمایی

پس اقلیت قدرتمند صهیونیستها به سرعت دست به کار می شود و برای پرزیدنت اوباما نقشه ای درخور می کشد. نقشه ای که نه تنها او را بر باد دهد بلکه شرایط بلافاصله پس از ۱۱ سپتامبر را زنده کند و غرب را اولا متحد و ثانیا برای حمله به ایران آماده سازد.

و اینچنین است که با صرف فقط ۵ میلیون دلار، فیلمی ساخته می شود که به طور “محلی” در آمریکا در یک سالن خالی اکران می شود. اما حرفه ای های دنیای سینما کار خود را بلدند و فیلم را ترجمه به عربی نموده اند و می دانند کجا و چگونه آن را قرار دهند که خشم و انزجار مسلمانان جهان را برانگیزد.

پرده سوم: لیبی

لیبی، اگر از تعارفات دیپلماتیک و نظایر اینها بگذریم، اکنون یک سرزمین هیچ کس است که در آن شورای مرکزی ملی نقش بسیار ضعیفی را ایفا می نماید و اصولا کنترلی بر تمام نقاط کشور ندارد. بنغازی که از دیرباز مقر و مفر رفت و آمد غربی ها بوده به عنوان بهترین محل برای اجرای سناریو انتخاب می شود. جمهوریخواهان به طرفه العینی برخی از مامورین فاسد محلی را متقاعد می سازند و احتمالا از طرفی دیگر نیروهای تروریستی سلفی از نوع آنهایی که عبدالکریم بالحاج آنها را در سوریه رهبری می کند سازماندهی می کنند. و به همین راحتی! سفیر و سه آمریکایی کشته می شوند و کودتا، عملا انجام شده است. در اینجا ممکن است این احتمال مطرح شود که چرا حرکت خودجوش مردمی اینچنین تعبیر می شود. نگارنده این سطور معتقد است که اینچنین نیست که اعتراضی از سوی لیبیایی ها نبوده باشد، اما آیا منطق اسلام ناب محمدی حکم می کند که به جرم یک کارگردان اسراییلی ساکن آمریکا اشخاص دیگری کشته شوند؟ مگر در ایران قضیه تسخیر لانه جاسوسی پیش نیامد؟ تصور اینکه مردم چنین تصمیمی گرفته باشند یا اینکه سفیر آمریکا به این راحتی کشته شود کمی دور از ذهن به نظر می رسد.

پرده چهارم: جنگ رسانه‌ای رامنی برای نیل به اهداف کودتا

اوباما و کلینتون که طبیعتا بر جای خود خشک شده اند، در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام می کنند که عاملان جنایت دستگیر خواهند شد و اما خاطرنشان می سازند که آنها توهین به ادیان را هم نمی پسندند.

اما همین گفته برگ برنده رامنی می شود که با تکیه بر طبیعت مغرور یانکی ها می گوید که حرف اوباما بی جا است و “ایالات متحده نبایند از کسی عذرخواهی کنند”؛ و مطمئنا میلیونها انسان در آمریکا فکر خواهند کرد که راست می گوید.

از طرفی در این ساعتها رسانه های غربی که البته تحت تسلط صهیونیستها هستند دایما در حال پخش صحنه های به آتش کشیدن پرچم آمریکا هستند، جنازه سفیر آمریکا در لیبی را نمایش می دهند و خلاصه سعی می کنند که مسلمانان را خشن نشان دهند، یعنی ادامه سناریوی سالهای اخیر و طبیعتا آنها به مردم غرب، که شاید از آغاز ماجرا هم خبر نداشته باشند، توضیح نخواهند داد که آغاز این مساله از کجا بوده است.

بدین ترتیب با نقشه ای که اوج شیطانی بودن آن کم نظیر است، اسراییل و رامنی هم اوباما را از صحنه خارج کرده اند و هم در حال ساخت یک جبهه ائتلافی برای جنگ علیه ایران هستند، کاری که رامنی انجام خواهد داد؛ به نظر می رسد وی حاضر است برای صبحانه خوردن در دفتر بیضوی کاخ سفید، هر اقدام بی خردانه ای را انجام دهد.

از هم اکنون روزنامه های غربی مثل روزنامه لارپوبلیکا La Repubblica ایتالیا، اوباما امروز را به کارتر ۱۹۸۰ (که با مساله لانه مواجه شد) تشبیه می کنند و کار اوباما را تمام شده می دانند.

در سال ۱۹۹۸ گروه نومحافظه کاران جمهوریخواه، مشتمل بر وولفوویتز، رایس، پاول و حتی بوش کند ذهن، سندی را منتشر ساختند به نام PNAC (Project for a New American Century) پروژه ای که بعدها مشخص شد بیشتر به یک “پیش گویی” شبیه بوده است چون در آن از لزوم جنگیدن آمریکا در خاورمیانه و کشوری مثل عراق برای حفظ هژمونی بر جهان صحبت به عمل آمده است.

با ورق زدن این سند مخوف، متوجه می شویم که آمریکایی ها نبرد آخرالزمانی خود در برابر دشمن را، جنگ با چین می دانند. دقیقا همان مطلبی که هانتینگتون در نظریه معروف تمدنها ارایه می دهد، یعنی از بین رفتن و جذب تمدن اسلامی در تمدن غربی و سپس نبرد نهایی تمدن غربی و تمدن کنفوسیوسی.

طبق برنامه های اسناد مطروحه در بالا، از بین بردن آخرین مقاومتهای جهان اسلام باید تا سال ۲۰۱۷ انجام شود و این یعنی اینکه اسراییلی ها و بیش از آنها آمریکایی ها عجله دارند تا ضربه ای به ایران و متحدانش در منطقه وارد سازند. از دید آمریکایی ها، حداقل جمهوریخواهان پنهان نیست که رشد ایران محیر العقول است و همین فردا هم ممکن است برای “اقدام نهایی” دیر شود. جمهوریخواهان بر خلاف دموکراتها تصور نمی کنند که تحریم و بی نظمی داخلی بتواند اثری بر ایران بگذارد.

در چارچوب مباحث مطروحه مساله ساخت فیلم ضد اسلامی در آمریکا توطئه ای از پیش طراحی شده و با اهداف مخوف و جنگ طلبانه است. بسیار شبیه به اتفاقی که در ۱۱ سپتامبر افتاد. در این چارچوب هشیاری کشورهای اسلامی و روشنگری آنها نه تنها در جهت کمک به منافع آنها، بلکه به منزله نجات جهان از آغاز سریالی دیگر از جنگهای خانمان سوز است.

*مدیر رادیو ایتالیایی صدای جمهوری اسلامی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: