صابرنیوز به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران: علی اکبر عباسی// برچسب زدن، یکی از راه‌هایی است که برخی از سیاسیون و رسانه‌های وابسته به آن‌ها برای خارج کردن از عرصه، منتقدین و کسانی که به نوعی با افکار و دیدگاه های آن ها نگاهی متفاوت دارند، استفاده می کنند.  این مسئله زمانی بیشتر شدت می‌گیرد که برخی‌ها این تفاوت دیدگاه‌های منتقدین را خطری برای ادامه‌ی قدرت طلبی و افزون خواهی خود ببینند.

در این روزها یکی از مباحثی که در مافیای رسانه‌ای جریان‌های سیاسی خاص بطور زنجیره ای و گسترده منتشر می‌شود، حملات شدید و گسترده به برخی افراد و جریان‌های سیاسی انقلابی با برچسب افراطی زدن به آن‌ها است. البته این که برخی افراد و گروه‌هایی در عرصه سیاسی کشور حتی از دیرباز تاکنون فعالیت می‌کرده‌اند که مشی افراط یا تفریط  را به معنای واقعی کلمه داشته‌اند، چیزی نیست که قابل انکار باشد، لکن مسئله اصلی این است که آن چه که از آن با عنوان افراط یا تفریط در عرصه سیاسی و رسانه‌ای نام برده می شود، فاصله‌ای عمیق با معنای واقعی افراط و تفریط مورد تاکید در آموزه‌های دینی دارد.

 آنچه که در آموزه‌های دینی و اسلامی مورد نکوهش است افراط و تفریط به معنلای واقعی کلمه می‌باشد. در مبانی اسلامی و آموزه های دینی بر میانه روی تاکید و افراط و تفریط تقبیح شده است. لکن آنچه محل تامل جدی است این است که همانا افراط و تفریطی که سیاسیون و رسانه های وابسته به آن‌ها از ان دم می‌زنند و منتقدین خود را به واسطه‌ی آن مورد نکوهش و تخریب قرار می‌دهند تفاوت عمیقی وجود دارد با بحث افراط و تفریط در آموزه های دینی و چه بسا بعضا در تقابل یکدیگر هم قرار می‌گیرند.

آنچه که امروز در حوزه سیاسی از آن با عنوان افراط و تفریط یاد می‌شود و افراد و جریان‌های سیاسی انقلابی را به وسیله‌ی آن مورد اهانت و تخریب قرار می دهند، نه به خاطر افراطی گری واقعی تاکید شده در آموزه‌های اسلامی می‌باشد، بلکه انقلابی گری و تاکید بر مبانی و اصول انقلابی و اسلامی دلیلی شده است که آن را به راحتی افراطی گری می نامند و با این عنوان افراد و جریان های منتقد و متفاوت با خود را مورد تخریب قرار می دهند.

 آنگاه که مولفه‌ها و مختصاتی را که به واسطه‌ی آن برخی از افراد را با چوب افراطی گری می رانند در کنار هم قرار می دهیم به روشنی در می یابیم که از نگاه این آقایان امام خمینی (ره) بارزترین نماد افراطی گری است! و هر که بر آموزه ها و اندیشه‌های ایشان پافشاری کند، باید افتخار افراطی‌گری مورد نظر آقایان و شبکه‌ی گسترده رسانه های متعدد تحت نظرشان شامل حالش شود. البته نگاهی به سابقه و مواضع این آقایان و رسانه های شان نشان می دهد که چرا از پافشاری و تاکید بر آموزه های حضرت امام (ره) و انقلاب بیم دارند و تلاش می کنند کسانی را که بر این آموزه ها و آرمان ها تاکید می کنند از صحنه به در کنند و  به آن ها برچسب بزنند.

 این افراد همان هایی هستند که از سوءاستفاده و بهره برداری سیاسی از نام حضرت امام (ره) هیچ ابایی ندارند و با نهایت بی شرمی همه ی اقدامات خود را حتی به ایشان نسبت می دهند. لذا از آنچه که به معنای واقعی کلمه بیم شدید دارند پررنگ و برجسته شدن آموزه ها و آرمان های امام عزیز می باشد، چرا که در اندیشه ماندگار حضرت روح الله منافع اشرافی آن ها جایی نداشته و مورد نکوهش شدید است، در واقع این آقایان به خوبی دریافته اند که از نام امام خمینی (ره) می توانند برای پیشبرد اهداف متعدد خود استفاده ها کنند اما اگر قرار باشد آرمان ها و اندیشه ها و مشی سیاسی حضرت امام در جامعه به دور از تحریف مورد توجه قرار گیرد و برجسته و پررنگ شود، دیگر این حضرات را در بین مردم جایی نیست. لذا امروز اگر می بینیم برخی از افراد با عنوان افراطی گری مورد ناجوانمردانه ترین اهانت ها و تخریب ها از سوی مافیای رسانه ای آقایان قرار می گیرند، نه به خاطر افراطی گری به معنای واقعی، که به خاطر انقلابی گری و پافشاری بر اصول امام و انقلاب است.

البته مدعی نیستیم که هیچ کس در عرصه سیاسی کشور به معنای واقعی مشخص در آموزه های دینی رفتارها و عملکرد افراطی ندارد، لکن آنچه مورد تاکید است این است که معتقدیم باید رفتارها و مواضع افراد و جریان های سیاسی را با آموزه های دینی و اندیشه ها و مشی سیاسی امام خیمنی (ره) سنجید تا ببینیم آیا در چنین شرایطی هم کسانی که امروز در سیل عظیم رسانه های رنگارنگشان منتقدین خود را با عنوان افراطی گری مورد شدیدترین هجمه ها قرار می دهند، باز هم حاضر هستند از افراطی گری سخن بگویند!