غروب بود که سعید رحمانیان بعنوان نیروی جدید به سنگر آمد و قرار شد فردا صبح در مورد موقعیت نیروهای خودی و دشمن،خاکریز، سنگر، و میدان مین توجیه گردد. سعید بچّه شوخ طبع و شادی بود که از هر موضوع و فرصتی برای خنداندن بچّه ها استفاده می کرد. هنگام شام دیدیم از سعید خبری نیست. از نگهبان که سراغش را گرفتیم گفت کنار خاکریز دیدمش اما نمیدونم کجا رفت!.از خاکریز بالا رفتیم و با کمال تعجب و ترس، دیدیم سعید در میدان مین سر به هوا دارد دنبال یک چتر منوّر که در حال فرود آمدن بود، به این طرف و آن طرف می دود!!. همه دعا و یاخدا یاخدا و یاابالفضل یاابالفضل می کردند که اتفاقی برایش پیش نیاید!.شلیک چند منوّر دیگر و آتش گلوله عراقی ها میدان مین را روشن کرده بود و سعید، هم جهت با نسیم ملایم باد که چتر منوّر را در میدان مین به رقص در آورده بود،می دوید.

وقتی چتر را گرفت و به خاکریز برگشت،بچه ها با ناراحتی وعصبانیت بهش گفتند بنده خدا!! بخاطر چتر منوّر خودت را به کشتن میدی؟!. سعید که تازه متوجه شده بود جریان چه هست و توی میدان مین بوده، با خنده گفت چرا سر من داد میزنید! اون پدر سوخته عراقیه چرا اینجا مین کاشته!؟! آخه نمیگن کسی بره روی مین و پایش قطع بشه!؟! عجب آدمای بی فکر و خیالی هستند!!....

یکی بهش گفت تو که دیدی عراقیا دارن منوّر و گلوله بارون می کنن، چرا چتر رو بی خیال نشدی و برنگشتی!؟!. رحمانیان با خنده گفت فکر کردم بخاطر اینکه جلو چشمام رو ببینم دارند برام منوّر میزنن!

یکی دیگه از بچه ها با خنده گفت بابا آقا سعید راست میگه، تقصیر او نیست که! اصلا مقصر اون عراقیه هست که منوّر رو توی میدان مین شلیک کرد! این بیچاره چه گناهی کرده! همه زدیم زیر خنده و رفتیم شام خوردیم.

بعد از شام بچه ها سعید رو دست می انداختن، یکی گفت بچه ها فکر کنید سعید توی میدان مین شهید شده و برایش مراسم سینه زنی گرفتیم؛ همه شروع کردن به سینه زنی و اون با سبک حاج صادق آهنگران می خواند: بسیجی عاشق چتر منوّر/ بسیجی عاشق چتر منوّر/ سپاهی عاشق هوندای لشکر/ وظیفه عاشق پایان خدمت/ مصیبت وای مصیبت/ مصیبت وای مصیبت/....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: