محمد حسینی استرآبادی

فاعتبروا یا اولی الابصار... آقای علایی عبرت گرفتیم و تو خود مایه عبرت ما شدی!

وقتی به دوستان سابقت می گوییم این چه کاری بود که فلانی کرد؟! از شرم سر خود را بالا نمی آورند! همین جا عبرت می گیریم که بله می شود کسی که روزی در جمع دوستان انقلابی‌اش خوش نام و پر اعتبار بود کارش به جایی برسد که این چنین مایه شرم آن ها شود و در جمع کسانی که روزی جزو دشمنانش بودند، مایه مباهات!

وقتی به مهندسی استدلال هایت نگاه می کنیم، عبرت می گیریم که اگر مهندسی این است به فرزندان‌مان و بلکه فرزندان فرزندان‌مان توصیه کنیم که از مهندسان فاصله بگیرند که اینان جز ویرانی و خراب کردن بنا بر سر خود و دیگران هنری ندارند و چه درایتی بود که چند سال پیش از این شما را از کارهای مهندسی، از جمله ساخت مصلای امام خمینی(ره) برداشتند که بیم آن می رفت، دامنه خبط هایت به صلاه و مصلی هر دو کشیده شود.

وقتی به سیر مشاغل و مسوولیت هایت نگاه می کنیم، عبرت می گیریم که انقلاب به چه زیبایی در هاضمه خود عناصر نامناسب هم چون شما را کنار می گذارد و زمینه را برای کسانی فراهم می کند که تناسب بیشتری با آن دارند.

ما می دانیم، هیچ گاه مایل نبودید که رسوایی کارتان تا این حد برملا شود که شما حساب‌گرتر از این حرف هایید! از همین نکته عبرت می گیریم که افتادن در مسیر استدراج چنان انسان را غافل می کند که یک باره نهان ناپاکش نمایان و دست آ لوده اش رو می شود.

امروز چه کسانی با شما هم نوایی می کنند، دل‌داریت می دهند، سنگ صبورت می شوند و... چشمانت را باز کن و ببین این ها چه کسانی هستند؟! این مایه عبرت است که چگونه اهل انس آدمی به تدریج تغییر می کنند و وقتی چشم باز می کند، می بیند دیگر از خوبان کسی نمانده. آن ها که تو با ایشان مأنوس شدی در یک صفت شیطانی مشترک هستند و آن کبر و خود محوری است. مادام که در قدرت هستند، رام هستند و آن گاه که خارج از قدرت قرار می گیرند، درنده‌خویی بیش نیستند. دریغ داریم که از دوستان گذشته ات که بسیاری از آن ها مایه افتخار کشور هستند، نامی ببریم و تو را به آن ها یادآوری کنیم که فاصله تو با آن ها بسیار شده و می ترسیم که بدنامی امروز تو خوش نامی آن ها را مکدر کند.

آقای مهندس امروز سنگ چه کسی را به سینه می زنی؟! سنگ قانون شکنان، حرمت شکنان عاشورا، خیره سران و لجوجان و... یا سنگ خودت را و به معنای کامل‌تر آن چه ما عبرت می گیریم، این است که کار انسان ممکن است به جایی برسد که سنگ شیطان را به سینه بزند و به وکالت از او با قیاس های شیطانی اباطیل ببافد و گمان کند آزاد مرد است و حال آن که در اسارت نفس شیطانی است.

بله گمان ما این است که شما، آقای علایی، مایه عبرت کسانی هستید که روزی در قدرت هستند و ممکن است روز دیگر در قدرت نباشند. فاعتبروا یا اولی الابصار...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: