آمار
وب سایت:
حسین جان! ای چراغ هدایت و ای کشتی نجات! ای جان شیرین رسول! تو پنجمین آیه آل کسا و گواه حقانیت نبی در روز مباهله ای. از ازل تا ابد، ترنّم نام تو، گره از کار فروبسته اهل عالم گشوده است. کدامین مکتب آزادگی است که در محضر مربی بزرگ شرافت و آزادمردی سر تعظیم فرود نیاورد و حسین را قامت بلندبالای ایثار و انسانیت نخواند؟ ای پرورده دامان رسول! ای تأویل سوره فجر! ای محبوب ترین وجود زمینی نزد اهل آسمان! به یُمن میلاد فرخنده ات، شفیع دستان خالی مان در محضر رسول خدا باش!
داستان ولادت امام حسین علیه السلام به نقل از کتاب منتهی الامال
مشهور آن است که ولادت آن حضرت در مدینه در سوم ماه شعبان بوده، وشیخ طوسى رحمه اللّه روایت کرده که بیرون آمد توقیع شریف به سوى قاسم بن عَلاءِ همدانى وکیل امام حسن عسکرى علیه السّلام که مولاى ما حضرت حسین علیه السّلام در روز پنجشنبه سوّم ماه شعبان متولّد شده، پس آن روز را روزه دار و این دعا را بخوان :(اَللّهَمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِ الْمَوْلوُدِ فى هذَا الْیَوْم...)
امّا کیفیت ولادت آن جناب:
شیخ طوسى رحمه اللّه و دیگران به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه السّلام نقل کرده اند که چون حضرت امام حسین علیه السّلام متولد شد، حضرت رسول صلى اللاه علیه و آله و سلّم أسْماء بنت عُمَیْس را فرمود که بیاور فرزند مرا اى اَسْماء، اَسْماء گفت : آن حضرت را در جامه سفیدى پیچیده به خدمت حضرت رسالت صلى اللّه علیه و آله و سلّم بردم، حضرت او را گرفت و در دامن گذاشت و در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفت، پس جبرئیل نازل شد و گفت: حق تعالى ترا سلام مى رساند ومى فرماید که چون على علیه السّلام نسبت به تو به منزله هارون است نسبت به موسى علیه السّلام پس او را به اسم پسر کوچک هارون نام کن که شبیر است و چون لغت تو عربى است او را حسین نام کن.
پس حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم او را بوسید و گریست و فرمود که ترا مصیبتى عظیم در پیش است خداوندا! لعنت کن کشنده او را پس فرمود که اَسْماء،این خبر را به فاطمه مگو.
چون روز هفتم شد حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود که بیاور فرزند مرا، چون او را به نزد آن حضرت بردم گوسفند سیاه وسفیدى از براى او عقیقه کرد یک رانش را به قابله داد و سرش را تراشید و به وزن موى سرش نقره تصدّق کرد و خلوق بر سرش مالید، پس او رابر دامن خود گذاشت و فرمود: اى ابا عبداللّه! چه بسیار گران است برمن کشته شدن تو،پس بسیار گریست. اَسماء گفت: پدر و مادرم فداى تو باد این چه خبر است که در روز اوّل ولادت گفتى و امروز نیز مى فرمائى و گریه مى کنى؟!
حضرت فرمود: مى گریم بر این فرزند دلبند خود که گروهى کافر ستمکار از بنى امیّه او را خواهند کشت، خدا نرساند به ایشان شفاعت مرا، خواهد کشت او را مردى که رخنه در دین من خواهد کرد و به خداوند عظیم کافر خواهد شد، پس گفت: خداوندا! سئوال مى کنم از تو در حقّ این دو فرزندم آنچه راکه سئوال کرد ابراهیم در حقّ ذُریّت خود، خداوندا! تو دوست دار ایشان را و دوست دار هر که دوست مى دارد ایشان را و لعنت کن هر که ایشان را دشمن دارد لعنتى چندان که آسمان و زمین پر شود.
ابن شهر آشوب روایت کرده که هنگام ولادت امام حسین علیه السّلام فاطمه علیهاالسّلام مریضه شد و شیر در پستان مبارکش خشک گردید.
رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم مُرضِعى طلب کرد یافت نشد پس خود آن حضرت تشریف آورد به حجره فاطمه علیهاالسّلام و انگشت ابهام خویش را در دهان حسین مى‌گذاشت و او مى مکید. بعضى گفته‌اند که زبان مبارک را در دهان حسین علیه السّلام مى‌گذاشت و او را زقه مى‌داد چنانچه مرغ جوجه خود را زقه مى‌دهد تا چهل شبانه روز رزق حسین علیه السّلام را حقّ تعالى از زبان پیغمبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم گردانیده بود، پس روئید گوشت حسین علیه السّلام از گوشت پیغمبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم، و روایات به این مضمون بسیار است.
در(علل الشّرایع) روایت شده که حال امام حسین علیه السّلام در شیر خوردن بدین منوال بود تا آنکه روئید گوشت او ازگوشت پیغمبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم و شیر نیاشامید از فاطمه علیهاالسّلام و نه از غیر فاطمه.
و شیخ کلینى در(کافى)از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده که حسین علیه السّلام از فاطمه علیهاالسّلام و از زنى دیگر شیر نیاشامید او را به خدمت پیغمبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم مى بردند حضرت (انگشت) ابهام مبارک را در دهان او مى‌گذاشت و او مى مکید واین مکیدن اورا، دو روز سه روز کافى بود. پس گوشت و خون حسین علیه السّلام ازگوشت و خون حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله و سلّم پیدا شد و هیچ فرزندى جز عیسى بن مریم و حسین بن على علیه السّلام شش ماهه از مادر متولّد نشد که بماند و در بعضى روایات به جاى عیسى، یحیى نام برده شده.
این شعر از سیّد بحر العلوم است است:
لِـلّهِ مُرْتَـضِـعٌ لَـمْ یَرْتَـضِـعْ اَبَـداً مِنْ ثَدْىِ اُنْثى وَ من طه مَراضِعُهُ
احادیثی از امام حسین در بیان رهبر معظم انقلاب
برای مشاهده این احادیث اینجا را کلیک کنید.
بیان کوتاه حضرت آیت الله بهجت(ره) در مورد "معنای سلام بر اباعبدالله علیه‌السلام"
صوت/ مرحوم علامه جعفری
نگاهی نو بر اصول بشری در پرتو امام حسین علیه السلام
سخنرانی مکتوب / حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان
لالايى جبرئيل براى امام حسين علیه السلام
نقل است كه هر وقت فاطمه زهرا، عليها السلام، خوابشان مىبرد و امام حسين در گهواره گريه مىكرد، جبرئيل مىآمد و براى خواباندن ابى عبد اللّه عالىترين حقايق هستى را در قالب اين شعر براى او مىخواند:
انّ فى الجنّة نهرا من لبن لعلى و حسين و حسن
در بهشت، نهرى از شير براى على و حسين و حسن روان است. اين لالايى جبرئيل نيز ريشه در آيات قرآن دارد. البته، كسى جبرئيل را نمىديد، ولى تكان خوردن گهواره را مىديدند. يكبار، ام ايمن اين صحنه را ديد و از دليل آن پرسيد. پيغمبر فرمود: جبرئيل است كه گهواره را تكان مى‌دهد.
قرآن نيز در سوره صافات بدين مطلب اشاره مىكند و مىفرمايد:
"إن الذين قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة ألا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التى كنتم توعدون* نحن أولياءكم فى الحياة الدنيا و فى الآخرة و لكم فيها ما تشتهى أنفسكم و لكم فيها ما تدعون".
بىترديد كسانى كه گفتند پروردگار ما خداست، سپس در ميدان عمل بر اين حقيقت استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل مىشوند و مىگويند: مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتى كه وعده مىدادند بشارت باد. ما، در زندگى دنيا و آخرت، ياران و دوستان شما هستيم. آنچه دلتان بخواهد، در بهشت براى شما فراهم است و در آن هرچه بخواهيد براى شما موجود است.
آرى، ملائكه رحمت يار اهل ايمان در دنيا و در آخرت هستند.
نقل حکایتی از سیره امام و هم غذاشدن ایشان با فقیران توسط حجت الاسلام و المسلمین انصاریان
متن و صوت زیارت وارث
از امام صادق علیه السلام روایت شده که وقتى مى‌خواهى امام حسين علیه السلام را زيارت كنى، اين زيارت را بخوان كه به ازاى هر كلمه‌اش درى از رحمت الهى به رويت باز مى‌شود.
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ آدَمَ صَِفْوَهِ اللَّهِ اَلسَّلامُ
سلام بر تو اى وارث آدم برگزیده خدا سلام
عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوحٍ نَبِىِّ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ اِبْراهیمَ خَلیلِ
بر تو اى وارث نوح پیغمبر خدا سلام بر تو اى وارث ابراهیم خلیل
اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُوسى کَلیمِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ
خدا سلام بر تو اى وارث موسى هم سخن با خدا سلام بر تو اى وارث
عیسى رُوحِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللَّهِ اَلسَّلام
عیسى روح خدا سلام بر تو اى وارث محمد حبیب خدا سلام
عَلَیْکَ یا وارِثَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِ السَّلامُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ
بر تو اى وارث امیر مؤ منان علیه السلام سلام بر تو اى فرزند
مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ عَلِی الْمُرْتَضى اَلسَّلامُ عَلَیْکَ
محمد مصطفى سلام بر تو اى فرزند على مرتضى سلام بر تو اى
یَابْنَ فاطِمَهَ الزَّهْرآءِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ خَدیجَهَ الْکُبْرى اَلسَّلامُ
فرزند فاطمه زهرا سلام برتو اى فرزند خدیجه کبرى سلام
عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورُ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ اَقَمْتَ
بر تو اى کسى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین خونى و اى تک و تنها مانده اى که انتقام خونت گرفته نشد گواهى دهم که تو
الصَّلوهَ وَآتَیْتَ الزَّکوهَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنْ الْمُنْکَرِ
بپاداشتى نماز را و بدادى زکات را و امر کردى به معروف (کار نیک ) و نهى کردى از منکر (کار زشت )
وَاَطَعْتَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً قَتَلَتْکَ وَلَعَنَ
و پیروى کردى از خدا و رسولش تا به شهادت رسیدى پس خدا لعنت کند مردمى که تو را کشتند و خدا لعن
اللَّهُ اُمَّهً ظَلَمَتْکَ وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ یا مَوْلاىَ یا
کند مردمى که به تو ستم کردند و خدا لعنت کند مردمى که این جریان را شنیدند و بدان راضى شدند اى مولاى من اى
اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَشْهَدُ اَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِى الاَْصْلابِ الشّامِخَهِ وَالاَْرْحامِ
ابا عبداللّه گواهى دهم که تو براستى نورى بودى در صُلبهاى شامخ (و بلند) و رَحِمْهاى
الْمُطَهَّرَهِ لَمْ تُنَجِّسْکَ الْجاهِلِیَّهُ بِاَنْجاسِها وَلَمْ تُلْبِسْکَ مِنْ مُدْلَهِمّاتِ
پاک، آلوده ات نکرد زمان جاهلیت به پلیدیهایش و نپوشاندت از جامه هاى آلوده و
ثِیابِها وَاَشْهَدُ اَنَّکَ مِنْ دَعآئِمِ الدّینِ وَاَرْکانِ الْمُؤْمِنینَ
چرکش و گواهى دهم که براستى تو از جمله ستونهاى دین و پایه هاى محکم مردان با ایمانى
وَاَشْهَدُ اَنَّکَ الاِْمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ الرَّضِىُّ الزَّکِىُّ الْهادِى الْمَهْدِىُّ
و گواهى دهم که براستى تو پیشوائى هستى نیکوکار و با تقوى و پسندیده و پاکیزه و راهنماى راه یافته
وَاَشْهَدُ اَنَّ الاَْئِّمَهَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَهُ التَّقْوى وَاَعْلامُ الْهُدى وَالْعُروَهُ
و گواهى دهم که امامان از فرزندان تو اساس (و حقیقت ) تقوى و نشانه هاى هدایت و دستاویز
الْوُثْقى وَالْحُجَّهُ عَلَّى اَهْلِ الدُّنْیا وَاُشْهِدُ اللَّهَ وَمَلاَّئِکَتَهُ وَاَنْبِی آئَهُ
محکم (حق ) و حجتهائى بر مردم دنیا هستند و گواه گیرم خدا و فرشتگانش و پیمبرانش
وَرُسُلَهُ اَ نّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَبِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرایِعِ دینى وَخَواتیمِ
و رسولانش را که من براستى به شما ایمان دارم و به بازگشتتان یقین دارم طبق مقررات دین و مذهبم و پایان
عَمَلى وَقَلْبى لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَاَمْرى لاَِمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ صَلَواتُ اللَّهِ
کردارم و دلم تسلیم دل شما است و کارم پیرو کار شما است درودهاى خدا
عَلَیْکُمْ وَعَلى اَرْواحِکُمْ وَعَلى اَجْسادِکُمْ وَعَلى اَجْسامِکُمْ وَ عَلى
بر شما و بر روانهایتان و بر جسدهاتان و بر پیکرتان و بر
شاهِدِکُمْ وَعَلى غائِبِکُمْ وَعَلى ظاهِرِکُمْ وَعَلى باطِنِکُمْ
حاضرتان و بر غائبتان و بر آشکارتان و بر نهانتان
بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِاَبى اَنْتَ
پدر و مادرم به فداى تو اى فرزند رسول خدا پدر
وَاُمّى یا اَبا عَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَجَلَّتِ الْمُصیبَهُ بِکَ عَلَیْنا
و مادرم فداى تو اى ابا عبداللّه براستى بزرگ گشت عزایت و گران شد مصیبت تو بر ما
وَعَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً اَسْرَجَتْ
و بر همه اهل آسمانها و زمین پس خدا لعنت کند مردمى را که اسبان را زین کردند
وَاَلْجَمَتْ وَتَهَیَّاءَتْ لِقِتالِکَ یا مَوْلاىَ یا اَبا عَبْدِاللَّهِ قَصَدْتُ حَرَمَکَ
و دهانه زدند و آماده کشتارت شدند اى مولاى من اى ابا عبداللّه من آهنگ کردم حرم تو را
وَاَتَیْتُ اِلى مَشْهَدِکَ اَسْئَلُ اللَّهَ بِالشَّاْنِ الَّذى لَکَ عِنْدَهُ وَبِالْمَحَلِّ
و آمدم به زیارتگاهت از خدا خواهم بدان منزلتى که در پیش او دارى و بدان مقامى
الَّذى لَکَ لَدَیْهِ اَنْ یُصَلِىَّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ یَجْعَلَنى
که نزدش دارى که درود فرستد بر محمد وآل محمد و قرار دهد مرا
مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ
با شما در دنیا و آخرت
کلیپ/ زیارت کربلا
بیان آداب زیارت کربلا و حرم امام حسین و حضرت ابالفضل علیهم السلام توسط حجت الاسلام و المسلمین پناهیان همراه با مداحی سید مجید بنی‌فاطمه
علت گذاشتن كنيه "اباعبدالله" براي امام حسين(علیه السلام)
از سنتهاي اجتماعي و خانوادگي عرب، گذاشتن كنيه و لقب براي مولود تازه به دنيا آمده است كه اساساً براي تعظيم و تكريم به كار ميرود.
ائمهي معصومين(ع) هر كدام داراي كنيهها و القاب زيادي هستند كه بازگو كنندهي شخصيت معنوي و الهي آنان است. اباعبدالله كنيه حضرت امام حسين(ع) ميباشد كه بر خلاف معمول، به اعتبار اسامي فرزندان آن امام نيست، بلكه به جهت اوج و شكوه، و عبوديت عاشقانه او است كه با خون خويش ترسيم كرد.
اباعبدالله و اباالائمه و اباالمساكين از كنيههاي ديگر امام حسين(ع) و رشيد، طيّب، وفيّ، زكيّ، سيّد، سعيد، مبارك، التابع لمرضاة الله و الدليل علي ذاتالله، الشهيد بكربلا، السبط الثاني، الامامالثالث و سيدالشهدا لقبهاي آن حضرت است و لقبي كه جدّش او را بدان خطاب ميكرد «سيد شباب اهل الجنة» است.[1]
كنيه «ابا عبدالله» مانند اسم آن حضرت، از سوي خدا و رسول گرامي انتخاب شده است.[2] معمولاً كنيه را به اعتبار اسم فرزند صاحب كنيه ميگذارند، مانند ابالحسن، ابامحمد، ابومسلم و...؛ اما كنيه امام حسين(ع) يك كنيه استثنايي است كه به اعتبار اسامي فرزندان آن حضرت نيست، بلكه به اعتبار جوهرهي شخصيت معنوي و الهي آن امام كه روح عبوديت و بندگي خالص و وقفهناپذير او ميباشد، انتخاب شده است.
در كتاب «ويژگيهاي امام حسين(ع)» آمده است: «حسين سمبل عبادت است همه پيامآوران خدا و امامان نور، خداي خويش را خالصانه و عاشقانه ميپرستيدند؛ اما حسين، عبادت و پرستش ويژهاي داشت. از هنگامي كه نور وجودش در جان مادرش فاطمه(س) پديد آمد تا آن لحظاتي كه سر نورانياش بر فراز نيزهها قرار گرفت، هميشه و همه جا به ستايش و سپاس و تسبيح و تنزيه خدا مشغول بود و تلاوت كتاب خدا از او شنيده ميشد.»[3]
در شب عاشورا كه لشكريان دشمن ميخواستند به خيمههاي حضرت اباعبدالله الحسين(ع) هجوم بياورند و كار را يكسره كنند، امام آن شب را براي عبادت و بندگي خدا مهلت خواست و با راز و نياز، شب را به صبح، و آخرين مرحله حيات خويش را با نيايش خاصه الهي آزين بست. بار مصايب و مشكلات هر چه بر امام سنگيني ميكرد و سوز و گداز غمها، هر چه دلخراشتر ميشد، صبر امام و رضايتمندي حضرت در برابر اراده الهي زيادتر ميگشت و عرضه ميداشت: خدايا راضي به رضاي توام.[4]
نقل شده است كه امام حسين(ع) 25 بار پياده به حج مشرف شد و مناسك حج ابراهيمي را انجام داد و در هر شبانه روز، هزار ركعت نماز به جا ميآورد. روزي از امام سؤال شد كه چه قدر از خدا ترساني؟ امام فرمود: از عذاب آخرت ايمن نيست مگر كسي كه در دنيا از خدا بترسد.[5]
پی نوشتها:
[1]. الارشاد، ج 2، ص 27. / [2]. همان. / [3]. ويژگيهاي امام حسين(ع)، شيخ جعفر شوشتري، ص 95، ترجمه و نگارش از علي رضا كرمي، تحقيق و ويرايش از سيد محمد حسيني، نشر حاذق، چاپ دوم، مطبعه امير. / [4]. مقتل الحسين، سيد عبدالرزاق مقرم، ص 283، دارالكتاب بيروت. / [5]. شهيد كربلا، سيد تقي طباطيايي، ص 63، با تصحيح شيخ عباس حاجيان دشتي، ج 1، حسينية عماد زاده اصفهاني، منتهي الآمال، ج 1، ص 210. /منبع: نهضت عاشورا (تحريف‌ها و شبهه‌ها)، مركز مطالعات و پژوهش‌‌هاي فرهنگي حوزه‌ي علميه (1381)
صوت/ آیا ماجرای فطرس ملک صحیح است؟
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدی به این پرسش که آیا جریان فطرس ملک با امام حسین(ع) درست است، پاسخمی‌دهد.
دو روایت از امام حسین علیه السلام
دو روایت از حضرت امام حسین علیه السلام به نقل از امالى شيخ صدوق-ترجمه كمرهاى ص: 137 در ادامه آمده است:
* هرثمة بن ابى مسلم گويد با على بن ابى طالب بنبرد صفين رفتيم چون برگشتيم در كربلا منزل كرد و نماز بامداد را در آن خواند و از خاكش بر گرفت و بوسيد سپس فرمود خوشا بتو اى خاك پاك بايد از تو قومى محشور شوند كه بيحساب ببهشت روند هرثمه نزد زن خود كه از شيعيان على (ع) بود برگشت گفت مولايت ابو الحسن در كربلا نازل شد و نماز خواند و از خاكش بر گرفت و گفت خوشا بتو اى خاك از تو مردمى محشور شوند كه بيحساب ببهشت روند، گفت اى مرد امير المؤمنين جز حق نگويد چون حسين بكربلا آمد هرثمه گفت من در قشونى بودم كه عبيد اللَّه بن زياد فرستاده بود و چون اين منزل و درختها را ديدم حديث على (ع) بيادم آمد و بر شتر خود سوار شدم و خدمت حسين (ع) رفتم و سلام دادم و آنچه از پدرش در اين منزل شنيده بودم باو گزارش دادم، فرمود تو با ما هستى يا در برابر ما؟ گفتم نه اين و نه آن من كودكانى بجا گذاردم و از عبيد اللَّه بر آنها ترسانم فرمود پس بجائى برو كه كشتن ما نبينى و ناله ما نشنوى سوگند بدان كه جان حسين بدست او است امروز كسى نباشد كه فرياد ما را نشنود و ما را يارى نكند جز آنكه خدايش برو در دوزخ افكند.
* حسين (ع) فرمود من كشتهام براى اشك، مؤمن يادم نكند جز آنكه گريهاش گيرد.
فیلم/ حاج حسین سازور و حاج محمود کریمی
با یه جهان ناز و وفا رو دست زهرا / گل پسر شاه نجف اومد به دنیا / روز ، شب ، قنوت یا رب، نغمه هر لب، کربلا زینب / میگه جانم حسین جانم ... سرودی زیبا با صدای حاج حسین سازور و همراهی حاج محمود کریمی
صوت/ مدح خوانی حاج سعید حدادیان
صوت/ حاج محمدرضا طاهری
حرمشو که دیدم از خدا می‌شنیدم / میگفت آهای نوکر جرمت رو بخشیدم
صوت/ حاج محمود کریمی ( سرود فارسی و ترکی)
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : ولادت امام حسین, معنای سلام, ,
توسط : 