به گزارش رجانیوز، وی در پاسخ این شبهه اظهار کرد: در بررسی ماهیت یک نظام سیاسی، باید هر دو بخش سیاست داخلی و خارجی را در کنار هم مورد توجه قرار داد؛ در مورد سیاست داخلی کشور‌ها باید گفت در هیچ یک از ۲۲ کشور عربی تا پیش ازبیداری اسلامی، دولت‌های مردمی وجود نداشت و همه دیکتاتوری و رژیم‌های پلیسی بودند حتی اکنون هم با اینکه ممکن است رأس نظام تغییر کرده باشد اما بدنه‌‌ همان است. اینطور نبوده که عده‌ای از نظام‌های جهان عرب مردمی و عده‌ای غیر مردمی باشند تا ایران از نظام‌های مردمی حمایت کند و غیر مردمی‌ها را کنار بگذارد. 

 

 

اسداللهی ادامه داد: نظام سوریه هم از این قاعده استثنا نبود و در آن نظام تک حزبی و بعث حاکم است از این رو حمایت جمهوری اسلامی ایران از سوریه به دلیل سیاست داخلی آن نیست چنان که رهبر معظم انقلاب و سیدحسن نصرالله نیز هیچ‌گاه سیاست‌های داخلی آن را تایید نمی‌کنند بلکه بر اصلاحات ریشه‌ای که بشار اسد هم آمادگی آن را دارد، تاکید دارند. 

 

 

این کار‌شناس سیاسی یادآور شد: از نظر سیاست خارجی، سوریه کاملا متفاوت از سایر کشورهای عربی است که نظام‌های وابسته به غرب و امریکا و اسرائیل بوده و هستند و کاملا در چارچوب سیاست‌های آنان عمل کرده‌اند از همین روست که غربی‌ها چشمشان را بر دیکتاتوری‌های داخل این کشور‌ها بسته‌اند چنان که در عربستان انتخابات حرام است، قانون اساسی هم ندارند و حداقل حقوق اجتماعی زنان رعایت نمی‌شود اما چون کاملا در اختیار آمریکا و منافع آن است، هیچ کس نمی‌گوید اینجا دموکراسی نیست و در عوض بر سوریه متمرکز شده‌اند که از نظر اجتماعی بسیار جلو‌تر از عربستان است. 

 

 

وی با بیان اینکه سیاست خارجی سوریه در قبل و بعد از انقلاب اسلامی، بسیار مترقی و ضد صهیونیستی و آمریکا بوده است، افزود: با پیروزی انقلاب اسلامی، سوریه جزء اولین کشوررهای همپیمان ایران بود، در جنگ تحمیلی نیز نقش بسیار مهمی ایفا کرد و نگذاشت تز صدام مبنی بر اینکه جنگ ایران با عراق، جنگ ایران و اعراب است، به ثمر بشیند. همچنین با توجه به تحریم‌های شدید آن زمان، سوریه تنها کشوری بود که از طرف ما خرید نظامی می‌کرده و به ما تحویل می‌داد. 

 

اسداللهی تصریح کرد: وقتی اسرائیل به لبنان حمله و مناطق بسیاری را تصرف کرد، این حافظ اسد بود که راه را برای حضور ایران در آنجا باز کرد که نتیجه آن شکل گیری شجره طیبه حزب الله بود. 

 

وی با بیان اینکه نمی‌توان این خدمات سوریه را فراموش کرد، افزود: زمانی که بشار اسد روی کار آمد نه تنها سیاست‌های پدر را دنبال کرد بلکه آن‌ها را تعمیق بخشید و با همبستگی با نیروهای حماس و حزب الله و ایران محوری به نام مقاومت را شکل داد که این اواخر عراق هم به آن اضافه شده بود و نتیجه این محور را در جنگ‌های ۳۳، ۲۲ و هشت روزه به وضوح مشاهده کردیم. علاوه بر این، سوریه در پشت و خود جبهه نقش بسیار تعیین کننده‌ای داشت و اگر حمایت سوریه نبود مقاومت فلسطین از بین رفته بود. همین عملکرد درخشان سوریه خاری در چشم جهان عرب شده و تصمیم به انتقام داشتند. جنگ۳۳ روزه را برای از بین بردن حزب الله و تسهیل حمله به ایران به راه انداختند و آشوب‌های سوریه را نیز به منظور قطع محور مقاومت لبنان، ایران، سوریه. 

 

 

 

این تحلیلگر ارشد مسائل خاورمیانه، وضعیت کنونی سوریه را انتقام گیری از سیاست خارجی آن از سوی جهان عرب و غرب دانست و گفت: امیر قطر دو سال پیش اعلام کرد دو سال دیگر قانون اساسی جدیدی تدوین کرده و طی آن انتخابات مجلس خواهیم داشت که نیمی از نمایندگان انتخابی و نیمی دیگر انتصابی خواهند بود. وی در حالی برای تدوین قانون اساسی یک جزیره ۵۰۰ هزار نفری دو سال وقت می‌خواهد که حاضر نیست حتی یک روز برای این مهم به دولت سوریه مهلت دهد و با ادعای عدم وجود دموکراسی، از مخالفین سوری با بودجه و سلاح و حمایت سیاسی و رسانه‌ای می‌کند. 

 

وی با تأکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران، لزوم اصلاحات در نظام سوریه را قبول دارد اما به صورت مسالمت آمیز و با مشارکت مردم خود سوریه، ابراز داشت: اما چنان که ذکر شد، ماهیت سیاست خارجی سوریه مترقی است و همین امر، سوریه را از جهان عرب متمایز کرده لذا نحوه تعامل ما نیز با آن متفاوت از سایر کشورهای عرب است. 

 

 

اسداللهی در ادامه به شبهه چرایی حمایت ایران از نظام سوریه اشاره و تصریح کرد: برای روشن شدن پاسخ این اتهام، باید نگاهی به ترکیب جمعیتی و مخالفان و موافقان نظام سوریه داشته باشیم؛ ۷۰ درصد کشور سوریه اهل سنت هستند و بقیه چندین اقلیت از جمله علوی، مسیحی، کرد‌ها، درزی، اسماعیلی و شیعیان. 

 

وی ادامه داد: با این وجود حافظ اسد وقتی به قدرت رسید توانست به خوبی طرح ثبات را پیاده کند. و این دیدگاه نانوشته را به اقلیت‌ها تفهیم کرد که در آن اکثریت ۷۰ درصد، گروه‌های افراطی هستند که اعتقادی به حقوق اقلیت‌ها ندارند و اگر به قدرت برسند به جای پیاده کردن دموکراسی، نظامی روی کار می‌آورند که اقلیت‌ها نابود می‌شوند بنابراین اقلیت‌ها باید تا حد امکان از تفرقه و اختلاف بپرهیزند. که بعد‌ها این همبستگی اقلیت‌ها به ائتلاف اقلیت‌ها معروف شد. 

 

وی گفت: به این ترتیب حافظ اسد، پست‌ها را میان اقلیت ۳۰ درصدی و اکثریت تقسیم کرده بود تا این توازن برقرار و حقوق اقلیت‌ها نیز حفظ شود. از سوی دیگر، اقلیت‌ها نیز از این امتیازات اجتماعی راضی بوده و هستند لذا به رغم اینکه نظام دموکراتیک نبود اما اقلیت‌ها از آن حمایت می‌کرده و می‌کنند به طوری که مسیحیان سوریه از حامیان جدی بشار اسد هستند و دشمن از این حربه نتوانست علیه دولت سوریه استفاده کند. 

 

این کار‌شناس مسائل سیاسی افزود: اقلیت‌های سوری امروز می‌دانند که افراطی‌ها و سلفی‌ها با اصل مسیحیت هم دشمن‌اند و کشتار بر اساس عقیده (قتل علی الهویة) راه می‌اندازند. کار ندارند کسی مخالف نظام است یا موافق؟ بنابراین در چنین شرایطی ۳۰ درصد جامعه سوری با نظام است. 

 

اسداللهی در مورد نظر اکثریت به دولت سوریه، خاطرنشان کرد: بشار اسد برخی سیاست‌های پدر از جمله اقتصاد را تغییر داد چرا که اقتصاد حزب بعث، سوسیالیستی و دولتی است که یک اقتصاد عقب مانده محسوب می‌شود اما بشار اسد با تغییر این روند، اقتصاد باز با سرمایه گذاری خارجی را پایه ریزی کرد. از سوی دیگر، بخش خصوصی اهل سنت را در منافع اقتصادی نظام شریک کرد و یک باره در مناطق شهری قشری در میان آن‌ها ایجاد شد که وضع اقتصادی خوب داشته و قشر مرفه شدند و این باعث شد حداقل ۲۰ درصد جامعه اهل سنت طرفدار نظام شوند و اینطور نبود که مانند مصر، بیش از ۸۰ یا ۹۰ درصد انقلابیون مخالف نظام باشند بلکه حداکثر رقم مخالفان ۵۰ درصد بود. ضمن اینکه مخالفان هم خواستار اصلاحات بودند اما به شکل مسالمت آمیز.

 

 

تحلیلگر ارشد مسائل شامات با بیان اینکه موتور انقلاب‌ها معمولا از سوی قشر متوسط جوامع می‌چرخد نه قشر مرفه یا ضعیف، اظهار کرد: هر چه این طبقه بزرگ‌تر شود جامعه پیشرفته‌تر است. در سوریه نیز این طبقه متوسط طرفدار نظام است لذا برخلاف مصر و تونس و یمن، انقلاب سوریه از شهر‌ها شروع نشد بلکه در دَرعا (منطقه‌ای نزدیک مرز اردن) و در منطقه‌ای شروع شد که اقتصاد کشاورزی داشت و گسترش آن نیز فقط در مناطق روستایی بود به گونه‌ای که به رغم تلاش مخالفان برای کشاندن درگیری‌ها به دو شهر مهم دمشق (پایتخت سیاسی) و حلب (پایتخت اقتصادی)، این شهر‌ها همچنان آرام ماندند. 

 

وی یادآور شد: با وجود نقش محوری دانشجویان در انقلاب‌ها، در این دو سال دانشجویان سوری نه تنها در هیچ تظاهراتی شرکت نکرده‌اند بلکه با وجود تمام بحران‌ها حتی یک روز هم درس را تعطیل نکرده‌اند. ان‌ها نیز مخالف نظام هستند ولی به عنوان یک قشر مشارکتی در این تحرکات نداشتند. 

 

 

وی با اشاره به محدودیت درگیری‌های سوریه در مناطق روستایی، گفت: از خصوصیات این انقلاب این است که از مناطق روستایی با سطح فرهنگ پایین‌تر آغاز شده لذا متفرق هستند و تاکنون مخالفان نتوانسته‌اند یک رهبر برای این انقلاب ارائه دهند که همه قبول داشته باشند. 

 

اسداللهی با بیان اینکه در مناطق روستایی، سنت رایج این است که با هر اختلاف کوچکی به سرعت دست به سلاح می‌برند و یک حادثه کوچک ممکن است به سرعت به یک بحران تبدیل شود، افزود: در انقلاب سوریه هم تظاهرکنندگان به سرعت دست به سلاح بردند و آن را به یک مبارزه مسلحانه تبدیل کردند در صورتی که در انقلاب بحرین که ۷۰ درصد مردم شیعه‌اند با وجود مقاومت و شکنجه شدید آل خلیفه، از روز اول تاکنون دست به سلاح نبرده‌اند. 

 

 

این تحلیلگر مسائل سیاسی یادآور شد: مردم مظلوم بحرین با وجود سرکوب شدید داخلی و سانسور خارجی دارن به تدریج خود را به نظام تحمیل می‌کنند و این نظام است که عقب نشینی می‌کند. در حالی که می‌توانستند حداقل در برابر ورود نیروهای خارجی دست به سلاح ببرند اما با این وجود حاضر شدند شهید شوند ولی انقلاب مسالمت آمیز را به جنگ مسلحانه تبدیل نکنند. 

 

وی گفت: البته این دست به سلاح بردن محدود به سوریه نماند و در کنار غرب با انواع و اقسام امکانات و تجهیزات، در جهان عرب هم یک ائتلاف نامقدس نانوشته برای سرنگونی سوریه شکل گرفت و به عبارتی ۷۲ ملت به بهانه اجرای دموکراسی به سوریه ریخته‌اند تا نظام را زمین بزنند. 

 

 

اسداللهی خاطرنشان کرد: تظاهرات در سوریه بیش از یک سال است که متوقف شده زیرا کسانی که قصد انقلاب مسالمت آمیز داشتند، متوجه شدند مسیر انقلاب منحرف شده و با دخالت بیگانگان، انقلابشان به سمت تجزیه کشور می‌رود لذا به اذعان خود امریکایی‌ها بخشی از ۵۰ درصد مخالف، نظرشان برگشت. این‌ها نه اینکه طرفدار نظام شوند اما نظام را با همه بدی‌هایش به بیگانه ترجیح می‌دهند. 

 

وی افزود: ناتو در گزارش یک ماه پیش خود اعتراف کرده که اکنون ۷۰ درصد مردم سوریه یا طرفدار نظام هستند یا نظام را به بیگانه ترجیح می‌دهند بنابراین استدلال کشتار مردم از سوی بشار اسد و کمک ایران به کشتار مردم مستضعف، درست نیست. 

 

 

وی با بیان اینکه درگیری‌های کنونی سوریه، یک جنگ مسلحانه با حضور عناصر اطلاعاتی غرب و القاعده است، اضافه کرد: دیگر جنگ داخلی هم نیست چه رسد به انقلاب؛ یک جنگ خارجی تحمیلی است چرا که اغلب نیروهای درگیر، خارجی‌اند. ارتش آزاد سوریه نیز که قسمت عمده آن از سربازان فراری شکل می‌دهد، اکنون دیگر هیچ نقشی در وقایع ندارد و انکه واقعا می‌جنگد القاعده و سلفی‌ها هستند. 

 

کار‌شناس مسائل خاورمیانه ادامه داد: با وجود همه فشار‌ها، تا هشت ماه پیش، توازن قوا به نفع مخالفان بود و نظام می‌جنگید اما با روحیه پایین و افقی مقابل خود نمی‌دید تا آنجا که مخالفان نیمی از دمشق را هم به شدت ناامن کرده بودند اما خصوصا از اوایل امسال، معادله در صحنه می‌دانی تغییر کرده و برعکس شد. 

 

 

 

وی با اشاره به شکست مخالفین در القصیر ابراز داشت: این منطقه برای مخالفان، حکم استالین گراد در روسیه را داشت (که نقطه عطف جنگ بود و شروع شکست آلمان‌ها از آنجا بود) و دو سال در استحکامات و سیستم فرماندهی و مهمات انجا کار کرده بودند و هیچ‌گاه تصور نمی‌کردند به دست نظام بیفتد. 

 

اسداللهی ادامه داد: مشکل عمده نظام سوریه در مقابله با مخالفان مسلح این است که آنان لابه لای مردم عادی خود را پنهان می‌کنند و این مانعی برای پایان جنگ است. در حلب نیز جنگی تعیین کننده رخ داد، محله‌های شرقی دست مخالفین بود و محله‌های غربی دست مردم، فرودگاه هم محاصره شده بود اما اکنون از محاصره درآمده و نظام در حال پیشروی برای محاصره حلب و قطع ارتباط آنجا با ترکیه است. بنابراین در مجموع می‌توان گفت ابتکار عمل دست نظام است و مخالفین دچار یاس و ناامیدی شده‌اند، برگزاری کنفرانس دوحه هم برای روحیه دادن به آنان بود. 

 

 

وی در پاسخ این پرسش که اگر دولت موفق شود؟ آیا وضع سوریه به سابق بازمی گردد، گفت: اکنون دو چالش مهم سوریه، چالش نظامی و امنیتی است و دولت اگر موفق شود به طور کامل مسلحان را از نظر نظامی شکست دهد، چالش امنیتی همچنان باقی خواهد بود و وضعیتش تازه می‌شود وضعیت عراق فعلی که چالش نظامی ندارد و مخالفین هیچ منطقه‌ای را در تصرف ندارند اما ناامنی وجود دارد. 

 

وی با تأکید بر اینکه وضعیت سوریه حداقل تا ۱۰ سال آینده به وضع سابق برنمی گردد، افزود: اکنون سوریه در حال رفع چالش نظامی است و با رفع آن دیگر خطر سقوط نظام برطرف می‌شود. 

 

 

این تحلیلگر ارشد مسائل شامات در مورد حامیان خارجی سوریه نیز تصریح کرد: در جبهه حامی سوریه کشورهایی چون روسیه، چین، ایران، عراق، هند، برزیل، و آفریقای جنوبی نقش عمده دارند که سه کشور اخیر در حال تبدیل به قدرت‌های اقتصادی بزرگ دنیا هستند اما با این حال از نظر رسانه‌ای قدرت مقابله با رسانه‌های جهان غرب و عرب را ندارند. البته نقش سانسور غرب علیه این‌ها را نیز نباید نادیده گرفت. 

 

اسداللهی با بیان اینکه جهان غرب در سوریه در پی تکرار سناریوی لیبی است، ادامه داد: روسیه و چین در اقدامی کم سابقه با وتوی دوگانه قطعنامه شورای امنیت علیه سوریه، جلوی ارائه مجوز بین المللی به غرب برای دخالت نظامی در سوریه را گرفتند. حمایت ایران نیزهمه جانبه است و به گفته مقامات مسؤول ما حضور مستشاری داریم خصوصا در زمینه جنگ‌های چریکی و شهری. 

 

وی تأکید کرد: سوریه تنها نیست اما حجم دخالت جهانی در آن بسیار سنگین است اما با این حال باز هم مقاومت کرده و توانسته امروز موازنه را تغییر دهد. 

 

وی با بیان اینکه حمایت روسیه از سوریه به شدت روی امریکا نیز اثرگذار بوده است، افزود: با توجه به درخواست حزب جمهوری خواه امریکا برای راه اندازی جنگی دوباره افزون بر عراق و افغانستان هستند و مخالفت اوباما با آن و نیز نگرانی امریکا از گروهک القاعده، روس‌ها به خوبی از این واقعیت بهره برداری کرده و دیدگاه خود مبنی بر حضور بشار اسد در انتخابات آتی این کشور را بر امریکا تحمیل کردند. 

 

 

تحلیلگر ارشد مسائل خاورمیانه در مورد هم پیمانی سلفی‌ها با غرب و اسرائیل، یادآور شد: تفکر سلفی‌ها از زمان خوارج وجود داشته و این‌ها در واقع نوادگان‌‌ همان تفکر انحرافی هستند که در زمان ما با حضور ابن تیمیه و محمدبن عبدالوهاب سازماندهی شده‌اند و به علت تفکر به شدت ارتجاعی و عقب مانده‌شان مدام آلت دست دیگران قرار می‌گیرند بدون اینکه خود سودی ببرند. 

 

وی ادامه داد: امروز هم این ساده لوحان افراطی، ابزار دست امریکا و رژیم صهیونیستی شده‌اند از جمله شیخ قرضاوی که با وجود سابقه روابط خوبش با شیعیان اخیرا شیعیان را رافضی و حزب الله را حزب الشیطان می‌خواند. 

 

 

اسداللهی در مورد اعلام رسمی حمایت حزب الله از سوریه گفت: حزب الله به دلیل برخی مسائل خصوصا شهدایی که در القصیر داد، نمی‌توانست حمایت خود از سوریه را مخفی کند ضمن اینکه باید حقیقت را گفت تا افکار عمومی اقناع شود و سیدحسن نصرالله به خوبی این کار را با توضیح علت حضور نیروهای خود در سوریه انجام داد. البته این امر در کوتاه مدت تبعات منفی از جمله فتنه شیعه وسنی هم ممکن است داشته باشد که به مرور کمرنگ خواهد شد. 

 

 

این کار‌شناس مسائل سیاسی در مورد احتمال حمله نظامی غرب به سوریه گفت: رییس جمهور فرانسه (در حالی که فرانسه و انگلیس قدرت‌های دوم غرب هستند) در دیدار با مخالفان سوری، صراحتا اعلام کرد که چون امریکا تمایلی به حمله نظامی ندارد، ناتو نیز پای جنگ نیست و وقتی ناتو نباشد از ما کاری بر نمی‌آید. 

 

 

وی در مورد مواضع دولت دهم در قبال سوریه نیز اظهار کرد: در یک سال نخست درگیری‌های سوریه، دولت همراهی خوبی با سیاست‌های نظام نداشت تا جایی که رهبر معظم انقلاب مستقیما وارد شدند و وضعیت بهتر شد اما در عین حال این موضع دوگانه دولت و رهبری، اثر خود را در خارج گذاشت تا آنجا که حتی مقامات سوری هم نسبت به تغییر سیاست‌های ایران نگران شدند. 

 

اسداللهی همچنین در پاسخ پرسشی در مورد احتمال تغییر رویکردهای سیاست خارجی ایران در دولت آینده، ابراز داشت: در نظام جمهوری اسلامی ایران، دستگاه دیپلماسی که اختیار آن تا حد زیادی به دست رییس جمهور است، تنها بخشی از سیاست خارجه محسوب می‌شود اما در بحث کلان سیاست خارجه، رهبر معظم انقلاب و بخش‌های مختلفی چون سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و شورای امنیت ملی نقش دارند بنابراین سیاست کلی نظام با تغییر دولت‌ها تغییر پذیر نیست. ضمن آنکه مواضع آقای روحانی که در نشست خبری‌اش اعلام شد، بسیار صریح و تکرار مواضع گذشته نظام در حمایت سوریه بود. 

 

وی در پاسخ این پرسش که دفاع ایران از سوریه بر اساس قانون اساسی است یا حفظ منافع، خاطرنشان کرد: قانون اساسی ما سیاست خارجه را تنها بر اساس اصول ایدئولوژیک تعریف نکرده است بلکه منافع را نیر مد نظر دارد، بنابراین سیاست خارجه ما ترکیبی از هر دوی این اصول است.

 

 

قابل ذکر است این برنامه به همت کارگروه بین الملل و بیداری اسلامی قرارگاه ولی امر و مجمع جوانان امت اسلامی برگزار شد.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: