آمار
وب سایت:
بازخوانی سخنرانی تاریخی امام خامنه ای بعد از غائله 18 تیر 78
اقدام به حمله به خوابگاه دانشجویان اگرچه علی الظاهر به دست افرادی بود که شعار «یاحسین» و «یازهرا» سر می دادند، اما دلجویی های رهبر انقلاب از دانشجویان مضروب و نصایح پدرانه ایشان برای حادثه دیدگان، نشان داد که ...سرویس سیاسی صابرنیوز: 18 تیر 78، یکی از روزهای تلخ در تاریخ انقلاب اسلامی است. تلخ از چند جهت، یکی همراهی و هم نوایی عناصر و مسئولان دولت وقت با دشمنان در مسیر براندازی نظامی که خاستگاه خودشان بوده است، دیگری ضرب و شتم دانشجویان و قشر فرهیخته ای که انقلاب روی آن حساب ویژه باز کرده بود و سوم و از همه مهمتر جریحه دار شدن قلب امام امت، در پی وقوع این حادثه تلخ بود.
حادثه ای که اگرچه در ابتدای امر تلخی زهرآگینی داشت، اما با درایت مقام عظمای ولایت و مردم بصیر ایران، تلخی آن حادثه با خلق حماسه 23 تیر خنثی شد و بعد از آن بارها امام خامنه ای از آن به نیکی یاد کردند. شاید بتوان گفت آن زخم بی قانونی و تخلف در نظام جمهوری اسلامی را این بصیرت و حضور به موقع و حماسی مردم مسلمان و ولایی التیام بخشید.
اقدام به حمله به خوابگاه دانشجویان اگرچه علی الظاهر به دست افرادی بود که شعار «یاحسین» و «یازهرا» سر می دادند، اما دلجویی های رهبر انقلاب از دانشجویان مضروب و نصایح پدرانه ایشان برای حادثه دیدگان، نشان داد که خط اصیل ولایت به عنوان شاخص اعتدال گرایی، در جهان مطرح خواهد بود. بیانات امام خامنه ای را در دلجویی از دانشجویان مضروب می توانید از اینجا مطالعه نمایید.
برای افرادی که چهار سال پیش فتنه 88 را دیده اند، شاید فتنه 78 رنگ و رویی نداشته باشد، اما روند وقوع آن حوادث نشان می دهد که دشمنان نظام هرجا حفره ای یافتند با نهایت قدرت در آن نفوذ کردند و تا جایی که مانعی ندیدند پیش رفتند.
قصه آن فاجعه و جنایت از آنجا شروع شد که عده ای به اصلاحیه قانون مطبوعات اعتراض داشتند. حال مفاد این اصلاحیه چه بود؟ یقیناً اگر امروز و بعد از باران دیده شدن ملت شریف ایران در پی فتنه های 78 و 88 کسی با این مفاد مخالفت کند، عظیم ترین تودهنی ها را از ملت ایران خواهد خورد.
مفاد این اصلاحیه به شرح زیر بود:
الف ) ممنوعيت فعاليت مطبوعاتي براي عوامل بيگانه، اعضاي گروهك هاي تروريستي و ضدانقلاب، جاسوسان، وابستگان و سردمداران رژيم طاغوت و...
ب ) منع شدن مطبوعات كشور از دريافت كمك مالي از كشورهاي بيگانه
ج ) ضمانت اجرايي براي مقابله با افراد دولتي يا غيردولتي كه نشريات را براي چاپ مطلب يا مقاله اي زير فشار قرار داده يا آنها را وادار به سانسور نمايند. (در قانون مطبوعات با تأكيد بر آزادي بيان و قلم و براي پيشگيري از اعمال قدرت مسئولان بر مطبوعات، تصريح شده بود كه اگر مطبوعات دولتي يا غيردولتي از اين ماده تخلف كنند به حكم دادگاه از خدمات دولتي منفصل و يا تعزيز خواهند شد)
د) لزوم التزام عملي مديران مسئول و صاحبان امتياز نشريات به قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران.
سؤال اینجاست که چه چیزی موجب شد که این قانون از طرف اصلاحاتی ها، خلاف آزادی بیان تلقی شود؟ این درخت نحس که روزی هم نوا با سایر انقلابیون و انقلابی تر از انقلابی ها هم بود، چه شد که به این لجن زار غوطه ور شد؟
امروز که شعار اعتدال از طرف رئیس جمهور منتخب سر داده شده، متأسفانه شاهدیم که نگاه های هرزه این گروه به دولت از هر طرف روانه می شود و با ژست "ما سهم نمی خواهیم" مشغول سهم خواهی از دولت جدید می شود... بگذریم...
اما آن اعتراضات در نهایت با چاپ نامه ای محرمانه از وزارت اطلاعات در روزنامه "سلام" به مدیر مسئولی موسوی خوئینی ها با تیتر "سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است" و در پی آن توقیف این روزنامه به اوج خود می رسد. عده ای نفوذی و دست پرورده دشمن در فضای دانشجویی شروع به التهاب آفرینی می کنند و نیروی قوی احساسات این جوانان را به بازیچه می گیرند و درگیری هایی در کوی دانشگاه پیش می آید که رهبر معظم انقلاب اینگونه گلایه خود را از آن ابراز می دارند:
«حرفهاى گفتنى زياد است؛ اما مطلبى كه از نظر من مهمتر از همه است و ذهن مرا مشغول كرده، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجويان است. اين حادثه تلخ، قلب مرا جريحه‌دار كرد؛ حادثه غيرقابل قبولى در جمهورى اسلامى بود. حمله به منزل و مأوا و مسكنِ جمعى - بخصوص در شب يا در هنگام نماز جماعت - به هيچ وجه در نظام اسلامى قابل قبول نيست. جوانان اين كشور - چه دانشجويان و چه غير دانشجويان - فرزندان من هستند و هرگونه چيزى كه براى اين مجموعه‌ها مايه اضطراب و ناراحتى و اشتباه در فهم باشد، براى من بسيار سخت و سنگين است. هركسى بوده، فرق نمى‌كند؛ چه در لباس نيروى انتظامى، چه در غير آن. مسلماً با كسانى‌كه در نظام جمهورى اسلامى تخلّف مى‌كنند، بايد برخورد شود؛ اما با كسى كه تخلّفى نكرده است؛ كسى‌كه در خانه خود در حال استراحت است، آن هم در محيط جوان دانشجويى، كار بسيار خطا و ناروايى است اگر برخورد شود. (21/4/78)»
بهانه ای که برای حمله به کوی دانشگاه ایجاد می شود شعارهای ساختارشکنانه عده ای قلیل و نفوذی در میان دانشجویان است و امام خامنه ای در محکومیت تعرض به دانشجویان اینگونه واکنش نشان می دهند:
«اين كه صد نفر يا دويست نفر از كوى دانشگاه خارج شدند و حرفهايى زدند و شعارهايى دادند، بهانه و مجوّزى نمى‌شود براى اين‌كه كسانى، در هر لباس و با هر نامى، وارد آن محيط شوند و كارهاى ناروايى انجام دهند؛ بخصوص وقتى كه نام مقدّس نيروى انتظامى در ميان مى‌آيد، عملى كه موجب شود نيروى انتظامى بدنام گردد، قضيه را سخت‌تر مى‌كند. شما مى‌دانيد كه امروز نيروى انتظامى در اطراف كشور، در جاده‌ها، در مرزها، در برخورد با اشرار، چه جانفشانيهايى مى‌كند و چه زحماتى مى‌كشد. چقدر از اينها براى حفظ امنيت ما، جان خود را از دست مى‌دهند. با اين حال، به‌وسيله چند نفر عملى انجام شود كه چهره اين خدمتگزاران در نظر بعضى تيره گردد؛ آيا اين انصاف است؟! يا آن طورى كه نقل كرده‌اند، بعضى با آوردن نام مقدّس «يا حسين» و «يا زهرا» وارد اتاق دانشجوى بسيجى يا دانشجوى جانباز شوند و او را از خواب بپرانند، يا آن‌طور حوادثى را به‌وجود آورند؛ آيا اين درست است؟! اينها قلب را مى‌فشارد. اين همه جوان مؤمن، عاشقان امام حسين، عاشقان فاطمه زهرا، در همه جاى كشور، در خدمت اسلام، در خدمت كشور، در طول دوران دفاع مقدّس، در هر خطرى كه اين كشور را تهديد كند، سينه سپر مى‌كنند و وارد مى‌شوند؛ اما بعد كسانى با استفاده از اين نامها حوادثى را به‌وجود آورند. براى من، حادثه خيلى تلخى بود.(21/4/78)»
اما آنچه در همه این قضایا مهمترین پیز است دیدن دست دشمن و بازی نکردن در پازل اوست. آن روزها عده بسیاری بودند که در هم نوایی با دشمن اقدامات نیروی انتظامی و لباس شخصی ها را محکوم می کردند، به اعتراض استعفا می دادند، دوپهلو حرف می زدند و ... اما بصیرت نائب امام زمان در آن هنگام که عده ای لبخند خرسندی از نزدیک شدن نظام اسلامی به آخرین لحظات عمر بر قلبشان نشسته بود و در دولت و وزارت کشور وقت صدای پایکوبی دل هایشان هم حتی شنیده می شد، نقشه ها را خنثی کرد. امام خامنه ای در همان روز 21 تیر خطاب به دانشجویان می فرمایند:
«حرف من به دانشجويان اين است كه مراقب دشمن باشيد؛ دشمن را خوب بشناسيد؛ مبادا از شناسايى دشمن غفلت كنيد. غريبه‌هايى را كه در لباس خودى خودشان را در همه جا داخل مى‌كنند بشناسيد؛ دستهاى پنهان را ببينيد. هيچ كس به‌خاطر غفلت ستايش نمى‌شود. هيچ‌كس به‌خاطر چشمها را بر هم گذاشتن، مدح نمى‌شود. اگر بر آدم غافل ضربه‌اى وارد شد، اوّل كسى كه مسؤول و مذموم است، خود اوست؛ مراقب باشيد. دانشجو، قشر فاخر و با ارزشى است. دشمن، دانشجو را هدف گرفته است. چند سال است سعى مى‌كنند بلكه بتوانند دانشجويان را در مقابل نظام قرار دهند؛ اما موفّق نشدند؛ بعد از اين هم موفّق نخواهند شد. اگر يك عدّه نفوذى خواستند از فرصتى استفاده كنند و از آب گل‌آلودى ماهى بگيرند - وارد اجتماع دانشجويان شدند و شعارهايى درست كردند و حرفهايى زدند - خيال نكنند كه ما اشتباه خواهيم كرد؛ نه، ما اشتباه نخواهيم كرد. ما مخاطب و طرفِ خودمان را مى‌شناسيم. دانشجو، فرزند ماست؛ متعلّق به ماست؛ متعلّق به اين كشور است. دشمن است كه مى‌خواهد با نام دانشجو يا با نام نفوذ در ميان دانشجويان، فساد و تباهى كند؛ خود دانشجويان بايستى هوشيارانه متوجّه باشند.
در يك چنين موقعيّت و فصل حسّاسى مثل اين فصل سال - فصل امتحانات دانشجويى، فصل كنكور؛ كه همه خانواده‌هايى كه جوانى دارند، اين فصل كه مى‌شود، همه همّت خودشان را مى‌گذارند كه جوانشان حواسش جمع باشد و بتواند در امتحان يا در كنكور موفّق شود - آن كدام دستى است، آن كدام دشمن آينده اين مملكت و دانشگاه اين مملكت است كه اين طور جوانان را به يك سمت انحرافى مى‌كشاند، سرگرمى درست مى‌كند و تشويق مى‌نمايد به اين كه سراغ درس و سراغ امتحان نرويد؛ اجتماع كنيد؟! اوّل كسى كه اين جا بايد هوشيارانه چشم خود را باز كند و تصميم بگيرد، خودِ دانشجوست.»
برای کسی که در سال 88 در بدنه دانشجویی فعال بوده است، این حرف ها معنی دیگری دارد. وقتی عده ای منافق و ضدانقلاب که از دانشجویی فقط کارت دانشجویی آن را دارند، تلاش بی حد و حصری به راه می اندازند که در آن روزها به هر نحوی میان دانشجو و نظام و ولایت فاصله بیندازند و دانشجو را منزجر از نظام معرفی کنند و اقدامات ابلهان خودی نیز مزید بر علت می شود، تنها این چنین گفتاری از سوی نائب امام عصر است که می تواند ان دل های رنجیده را به کانون پرمهر ولایت برگرداند.
امام خامنه ای در ادامه بیانات خود به ملت شریف ایران نیز توصیه هایی می کنند:
«به ملت ايران هم عرض مى‌كنم: اى ملت بزرگ و شجاع كه بيست سال است دشمنى را كه انقلاب از اين كشور بيرون راند، با قدرت پشت در نگه داشتيد و نگذاشتيد كه اين دشمن از هيچ منفذى وارد شود؛ بهوش باشيد. اين معناى حرفهاى مكرّرى است كه من در اين چند سال به ملت ايران و به مسؤولان عرض كرده‌ام كه دشمن درصدد نفوذ است. هر پنجره‌اى پيدا كند، وارد خواهد شد؛ هوشياريتان را بيشتر كنيد. دشمن، امنيت ملى ما را هدف گرفته است. امنيت ملى براى يك ملت، از همه چيز واجبتر است. اگر امنيت ملى نباشد هيچ دولتى نمى‌تواند كار كند؛ براى سازندگى، هيچ سنگى روى سنگ گذاشته نخواهد شد. وقتى كه هرج و مرج و ناامنى باشد، هيچ مشكلى از مشكلات مملكت حل نخواهد شد؛ نه اقتصاد مردم، نه فرهنگ مردم، نه مسائل اجتماعى مردم، نه مسائل سياسى مردم. وقتى امنيت نبود، همه اينها از بين خواهد رفت. دشمن اين را هدف گرفته است. اين را ملت ايران در همه جاى كشور بايد بفهمد؛ كه البته مى‌فهمد و مى‌داند. بحمداللَّه ملت هوشيار است.»
ستایش هوشیاری ملت همانطور که بارها و بارها و سال های سال است از دهان مقام عظمای ولایت نیفتاده است، علاوه برآنکه باید موجب فخر و غرور ملت بزرگ ایران باشد، از طرف دیگر زنگ خطری نیز هست که مبادا این هوشیاری از دست برود. البته این ملت از آن رو که مؤید به نصرت الهی است و ما جوان تر ها علی الخصوص از سال 88 به بعد آن را به وضوح دیده ایم، بسیار محال است که هوشیاری شان را از دست بدهند و در مقابل دشمن و نفوذ او بیکار بنشینند. نمونه آخر آن هم در خلق حماسه سیاسی بود. شاید ظاهر این حرف ها بیانیه وار و شعاری نمود کند، اما چه کنیم که قرابت این ملت با عملی کردن شعارهای آرمانی اش غیرقابل چشم پوشی است!
در ادامه آن سخنان آتشین و بصیرت بخش امام خامنه ای جوانان را خطاب قرار می دهند و با گلایه از بی انضباطی برخی جوانان و خرج نیروی جوانی در غیر از محلی که باید خرج آن شود می گویند:
« يك حرف هم به شما جوانان عرض مى‌كنم. جوانان عزيز! شما اميدهاى انقلاب و اسلاميد. رفتار شما مى‌تواند اين مملكت را در جهت شكوفايى، با سرعت به پيش ببرد. وقتى جوان مملكت هوشيارانه، با تدبير، با حلم و با توجه به موقعيّتها، حرف بزند و تصميم بگيرد و عمل كند، كشور گلستان خواهد شد. وقتى هيجانات كور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد كرد. بارها گفته‌ام، باز هم تكرار مى‌كنم؛ من معتقدم كه جوان مملكت بايستى در همه ميدانها حضور و آمادگى داشته باشد؛ منتها با انضباط. اين‌گونه حركاتى كه ملاحظه شد كسانى به دانشگاه حمله كنند، ناشى از بى‌انضباطى است؛ با هر نامى انجام گيرد، غلط و محكوم است. اگر با نام دفاع از دين هم انجام گيرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولايت هم انجام گيرد، غلط است. مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات كسانى كه مخالفند، هيچ كس نبايد رفتار خشونت‌آميز داشته باشد؛ چون اين، دشمن را خوشحال مى‌كند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نكردند؟! چرا گوش نمى‌كنند؟! حتّى اگر يك حرفى كه خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند - مثلاً فرض كنيد اهانت به رهبرى كردند - باز هم بايد صبر و سكوت كنيد. اگر عكس مرا هم آتش زدند و يا پاره كردند، بايد سكوت كنيد. نيرويتان را براى آن روزى كه كشور به آن نيازمند است، براى آن روزى كه نيروى جوان و مؤمن و حزب‌الّلهى بايد در مقابله با دشمن بايستد، حفظ كنيد، والاّ حالا فرض كنيم يك جوان، يا يك دانشجوى فريب‌خورده‌اى هم حرفى زد و كارى كرد؛ چه اشكالى دارد؟ من از او صرف‌نظر مى‌كنم.»
متأسفانه این بی انضباطی و این دشمن شاد کردن ها، تا چندی پیش ادامه داشت و به عنوان آخرین نمونه در ماجرای به هم ریختن سخنرانی رئیس مجلس شورای اسلامی در قم چنین امری را مشاهده کردیم. این هیجانات کاذب که متأسفانه گاهی به نام دفاع از ولایت صورت می گیرد، دردی است جانسوز بر جگر رهبر انقلاب که بارها هم به زبان آمده است... امیدواریم از این پس گوش های شنوایی وجود داشته باشند.
اما خطاب دیگر سخنرانی آن روز مقام معظم رهبری به دشمنان است که مانند همیشه کوبنده و لرزاننده بنیان های دشمن است:
«و اما يك مطلب به دشمن مى‌گويم؛ هر كه هست و هرجا هست. دشمنان اصلى ما در سازمانهاى جاسوسى، طرّاحان اين قضايا هستند. اين پولى كه مجلس امريكا تصويب كرد كه بايد براى مبارزه با نظام ايران صرف شود، اين پول و چندين برابر اين پولها كجا مصرف شد؟! معلوم است؛ براى همين‌طور طرّاحيهايى مصرف مى‌شود؛ شكّى نيست. اين دشمنان بدانند كه خواب برگشتن امريكا به اين مملكت، يك خواب پريشان و غيرقابل تعبير است. اين عناصر داخلىِ حقير، اين عناصر سياسىِ مطرود و منفور، كه ملت اينها را مثل دندان فاسدى بيرون آورد و به يك طرف پرتاب كرد، هجده، نوزده سال است كه كمين گرفته‌اند تا از ملت و از امام و از نام امام و از راه امام انتقام بكشند. اينها هم بدانند كه اشتباه كردند؛ در همين قضيه هم اشتباه كردند، خودشان را لو دادند و چهره خودشان را مشخص كردند. درست است كه به دستگاه اطّلاعاتى ما آن ضربه ناجوانمردانه را وارد كردند؛ به دستگاه انتظامى ما هم در اين‌جا اين ضربه را وارد كردند، اما عناصر خدمتگزار و سربازان مخلص و بدون نام و نشان جمهورى اسلامى، اطّلاعات را كسب مى‌كنند و مى‌فهمند كه چه كسى در كجاست و چه‌كار مى‌كند. نمى‌توانند اين ملت را با اين روشها از صحنه مبارزه در راه استقلالشان، در راه اسلام عزيزشان و در راه مبارزه با دشمنانشان عقب برانند.»
خطاب آخر نیز به گروه های سیاسی داخلی است که امام خامنه ای اینچنین ان ها را مورد عتاب قرار می دهد:
«يك نكته هم به اين خطّ و خطوط سياسى عرض كنيم. آقايانى كه سردمداران خطوط سياسى و گرايشهاى سياسى هستيد، حالا برسيد به اين حرفى كه ما مى‌گوييم شما خوديها وقتى سر قضاياى بيهوده اين‌طور با هم درگير مى‌شويد، دشمن سوء استفاده مى‌كند؛ بفرماييد، اين يك نمونه؛ ديديد دشمن چطور استفاده كرد؟! ديديد دشمن چگونه نيش خود را زد؟! اين مسائل را كنار بگذاريد. البته ما اصرار نداريم كه همه يك طور فكر كنند؛ اما براى كار سياسى و درگيرى سياسى، حدّى قائل شويد و خطّ قرمزى بگذاريد. بى‌حساب و كتاب با هم مبارزه نكنيد كه آن‌قدر مشغول شويد كه به دشمن اجازه دهيد اين‌طور بيايد و داخلِ اين ميدانها بشود. سرِ اين قضيه قانون مطبوعات و سرِ قضاياى گوناگون ديگر، چه جنجال و چه دعوايى به راه افتاد! همه‌اش مسائل خطّ و خطوط! براى چه؟ براى اين كه قانونى در مجلس تصويب مى‌شود! من به يك جريان سياسى خاص اشاره نمى‌كنم؛ خطاب من به همه است. براى من، آن خطّ و اين خط و هر خطّ سياسى و سليقه سياسى ديگر، تفاوت نمى‌كند. براى من، مناط و ملاك، راه خدا و راه امام و راه اسلام و حفظ كشور و رعايت مصالح مردم و حفظ آينده كشور مطرح است. براى من فرقى نمى‌كند كه فلان كس متعلق به خطّ «الف» است، فلان كس متعلّق به خط «ب» است. من به همه عرض مى‌كنم؛ شما هم هشيار باشيد.»
این نمونه سیاسی بازی ها همه به خاطر فاصله گرفتن جریان های سیاسی از آرمان های اصیل انقلاب و درگیری در «چپ» و «راست» ها بود. چیزی که به علت تخت گاز رفتن عده ای از سیاسیون در مسیر دشمنان انقلاب در نهایت در سال 88 به دعوای انقلابی و ضدانقلاب منجر شد و صف بندی ها را آشکار کرد. این دعواهای سیاسی هرچند در ظاهر عده ای را بالا می آورد و عده ای را پایین می آورد، اما هر گوره سیاسی باید بداند که در چارچوب نظام تعریف می شود و حواسش به آفات شکست و پیروزی ظاهری باید جمع باشد. شکست های اصلاحات و حسادت های فردی و جناحی آن ها و عدم تقوای جمعی شان، کارشان را به جایی کشید که در سال 88 سران آن به جنگ با خاستگاه خود برخاستند و در حقیقت نظامی که در آن نمود پیدا کرده بودند را هدف گرفتند و این آفت در صورتی که اصولگرایان نیز تقوای جمعی خود را رعایت نکنند، راهشان را به بیراهه دیگری خواهد کشاند.
به عنوان حسن ختام فراز آخر بیانات امام خامنه ای را نظاره می کنیم و از خداوند درخواست می کنیم که در آستانه این ماه مبارک، به دولت جدید و سایر قوا توفیق دهد تا با حذف تمام ریشه هایی که می تواند در آینده موجب فتنه آفرینی ها بگردد، من جمله علوم انسانی غربی ضداسلامی و دعواهای سیاسی و خودسری ها و ... حرکت آغاز شده نظام اسلامی به سوی ظهور را تسریع نمایند.
فراز پایانی خطابه کوبنده امام خامنه ای در روز 21 تیر 78: « آخرين جمله را هم به امام و مقتداى خودمان ولىّ‌عصر ارواحنافداه عرض كنيم: اى سيّد و مولاى ما! پيش خداى متعال گواهى بده كه ما در راه خدا تا آخرين نفس ايستاده‌ايم. بزرگترين آرزو و افتخار بنده اين است كه در اين راهِ پُرافتخار و پُرفيض و پُربهجت، جان خودم را تقديم كنم. ان‌شاءاللَّه خداوند متعال شما را موفّق و مؤيّد بدارد.»
برای افرادی که چهار سال پیش فتنه 88 را دیده اند، شاید فتنه 78 رنگ و رویی نداشته باشد، اما روند وقوع آن حوادث نشان می دهد که دشمنان نظام هرجا حفره ای یافتند با نهایت قدرت در آن نفوذ کردند و تا جایی که مانعی ندیدند پیش رفتند.
قصه آن فاجعه و جنایت از آنجا شروع شد که عده ای به اصلاحیه قانون مطبوعات اعتراض داشتند. حال مفاد این اصلاحیه چه بود؟ یقیناً اگر امروز و بعد از باران دیده شدن ملت شریف ایران در پی فتنه های 78 و 88 کسی با این مفاد مخالفت کند، عظیم ترین تودهنی ها را از ملت ایران خواهد خورد.
مفاد این اصلاحیه به شرح زیر بود:
الف ) ممنوعيت فعاليت مطبوعاتي براي عوامل بيگانه، اعضاي گروهك هاي تروريستي و ضدانقلاب، جاسوسان، وابستگان و سردمداران رژيم طاغوت و...
ب ) منع شدن مطبوعات كشور از دريافت كمك مالي از كشورهاي بيگانه
ج ) ضمانت اجرايي براي مقابله با افراد دولتي يا غيردولتي كه نشريات را براي چاپ مطلب يا مقاله اي زير فشار قرار داده يا آنها را وادار به سانسور نمايند. (در قانون مطبوعات با تأكيد بر آزادي بيان و قلم و براي پيشگيري از اعمال قدرت مسئولان بر مطبوعات، تصريح شده بود كه اگر مطبوعات دولتي يا غيردولتي از اين ماده تخلف كنند به حكم دادگاه از خدمات دولتي منفصل و يا تعزيز خواهند شد)
د) لزوم التزام عملي مديران مسئول و صاحبان امتياز نشريات به قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران.
سؤال اینجاست که چه چیزی موجب شد که این قانون از طرف اصلاحاتی ها، خلاف آزادی بیان تلقی شود؟ این درخت نحس که روزی هم نوا با سایر انقلابیون و انقلابی تر از انقلابی ها هم بود، چه شد که به این لجن زار غوطه ور شد؟
امروز که شعار اعتدال از طرف رئیس جمهور منتخب سر داده شده، متأسفانه شاهدیم که نگاه های هرزه این گروه به دولت از هر طرف روانه می شود و با ژست "ما سهم نمی خواهیم" مشغول سهم خواهی از دولت جدید می شود... بگذریم...
اما آن اعتراضات در نهایت با چاپ نامه ای محرمانه از وزارت اطلاعات در روزنامه "سلام" به مدیر مسئولی موسوی خوئینی ها با تیتر "سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است" و در پی آن توقیف این روزنامه به اوج خود می رسد. عده ای نفوذی و دست پرورده دشمن در فضای دانشجویی شروع به التهاب آفرینی می کنند و نیروی قوی احساسات این جوانان را به بازیچه می گیرند و درگیری هایی در کوی دانشگاه پیش می آید که رهبر معظم انقلاب اینگونه گلایه خود را از آن ابراز می دارند:
«حرفهاى گفتنى زياد است؛ اما مطلبى كه از نظر من مهمتر از همه است و ذهن مرا مشغول كرده، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجويان است. اين حادثه تلخ، قلب مرا جريحه‌دار كرد؛ حادثه غيرقابل قبولى در جمهورى اسلامى بود. حمله به منزل و مأوا و مسكنِ جمعى - بخصوص در شب يا در هنگام نماز جماعت - به هيچ وجه در نظام اسلامى قابل قبول نيست. جوانان اين كشور - چه دانشجويان و چه غير دانشجويان - فرزندان من هستند و هرگونه چيزى كه براى اين مجموعه‌ها مايه اضطراب و ناراحتى و اشتباه در فهم باشد، براى من بسيار سخت و سنگين است. هركسى بوده، فرق نمى‌كند؛ چه در لباس نيروى انتظامى، چه در غير آن. مسلماً با كسانى‌كه در نظام جمهورى اسلامى تخلّف مى‌كنند، بايد برخورد شود؛ اما با كسى كه تخلّفى نكرده است؛ كسى‌كه در خانه خود در حال استراحت است، آن هم در محيط جوان دانشجويى، كار بسيار خطا و ناروايى است اگر برخورد شود. (21/4/78)»
بهانه ای که برای حمله به کوی دانشگاه ایجاد می شود شعارهای ساختارشکنانه عده ای قلیل و نفوذی در میان دانشجویان است و امام خامنه ای در محکومیت تعرض به دانشجویان اینگونه واکنش نشان می دهند:
«اين كه صد نفر يا دويست نفر از كوى دانشگاه خارج شدند و حرفهايى زدند و شعارهايى دادند، بهانه و مجوّزى نمى‌شود براى اين‌كه كسانى، در هر لباس و با هر نامى، وارد آن محيط شوند و كارهاى ناروايى انجام دهند؛ بخصوص وقتى كه نام مقدّس نيروى انتظامى در ميان مى‌آيد، عملى كه موجب شود نيروى انتظامى بدنام گردد، قضيه را سخت‌تر مى‌كند. شما مى‌دانيد كه امروز نيروى انتظامى در اطراف كشور، در جاده‌ها، در مرزها، در برخورد با اشرار، چه جانفشانيهايى مى‌كند و چه زحماتى مى‌كشد. چقدر از اينها براى حفظ امنيت ما، جان خود را از دست مى‌دهند. با اين حال، به‌وسيله چند نفر عملى انجام شود كه چهره اين خدمتگزاران در نظر بعضى تيره گردد؛ آيا اين انصاف است؟! يا آن طورى كه نقل كرده‌اند، بعضى با آوردن نام مقدّس «يا حسين» و «يا زهرا» وارد اتاق دانشجوى بسيجى يا دانشجوى جانباز شوند و او را از خواب بپرانند، يا آن‌طور حوادثى را به‌وجود آورند؛ آيا اين درست است؟! اينها قلب را مى‌فشارد. اين همه جوان مؤمن، عاشقان امام حسين، عاشقان فاطمه زهرا، در همه جاى كشور، در خدمت اسلام، در خدمت كشور، در طول دوران دفاع مقدّس، در هر خطرى كه اين كشور را تهديد كند، سينه سپر مى‌كنند و وارد مى‌شوند؛ اما بعد كسانى با استفاده از اين نامها حوادثى را به‌وجود آورند. براى من، حادثه خيلى تلخى بود.(21/4/78)»
اما آنچه در همه این قضایا مهمترین پیز است دیدن دست دشمن و بازی نکردن در پازل اوست. آن روزها عده بسیاری بودند که در هم نوایی با دشمن اقدامات نیروی انتظامی و لباس شخصی ها را محکوم می کردند، به اعتراض استعفا می دادند، دوپهلو حرف می زدند و ... اما بصیرت نائب امام زمان در آن هنگام که عده ای لبخند خرسندی از نزدیک شدن نظام اسلامی به آخرین لحظات عمر بر قلبشان نشسته بود و در دولت و وزارت کشور وقت صدای پایکوبی دل هایشان هم حتی شنیده می شد، نقشه ها را خنثی کرد. امام خامنه ای در همان روز 21 تیر خطاب به دانشجویان می فرمایند:
«حرف من به دانشجويان اين است كه مراقب دشمن باشيد؛ دشمن را خوب بشناسيد؛ مبادا از شناسايى دشمن غفلت كنيد. غريبه‌هايى را كه در لباس خودى خودشان را در همه جا داخل مى‌كنند بشناسيد؛ دستهاى پنهان را ببينيد. هيچ كس به‌خاطر غفلت ستايش نمى‌شود. هيچ‌كس به‌خاطر چشمها را بر هم گذاشتن، مدح نمى‌شود. اگر بر آدم غافل ضربه‌اى وارد شد، اوّل كسى كه مسؤول و مذموم است، خود اوست؛ مراقب باشيد. دانشجو، قشر فاخر و با ارزشى است. دشمن، دانشجو را هدف گرفته است. چند سال است سعى مى‌كنند بلكه بتوانند دانشجويان را در مقابل نظام قرار دهند؛ اما موفّق نشدند؛ بعد از اين هم موفّق نخواهند شد. اگر يك عدّه نفوذى خواستند از فرصتى استفاده كنند و از آب گل‌آلودى ماهى بگيرند - وارد اجتماع دانشجويان شدند و شعارهايى درست كردند و حرفهايى زدند - خيال نكنند كه ما اشتباه خواهيم كرد؛ نه، ما اشتباه نخواهيم كرد. ما مخاطب و طرفِ خودمان را مى‌شناسيم. دانشجو، فرزند ماست؛ متعلّق به ماست؛ متعلّق به اين كشور است. دشمن است كه مى‌خواهد با نام دانشجو يا با نام نفوذ در ميان دانشجويان، فساد و تباهى كند؛ خود دانشجويان بايستى هوشيارانه متوجّه باشند.
در يك چنين موقعيّت و فصل حسّاسى مثل اين فصل سال - فصل امتحانات دانشجويى، فصل كنكور؛ كه همه خانواده‌هايى كه جوانى دارند، اين فصل كه مى‌شود، همه همّت خودشان را مى‌گذارند كه جوانشان حواسش جمع باشد و بتواند در امتحان يا در كنكور موفّق شود - آن كدام دستى است، آن كدام دشمن آينده اين مملكت و دانشگاه اين مملكت است كه اين طور جوانان را به يك سمت انحرافى مى‌كشاند، سرگرمى درست مى‌كند و تشويق مى‌نمايد به اين كه سراغ درس و سراغ امتحان نرويد؛ اجتماع كنيد؟! اوّل كسى كه اين جا بايد هوشيارانه چشم خود را باز كند و تصميم بگيرد، خودِ دانشجوست.»
برای کسی که در سال 88 در بدنه دانشجویی فعال بوده است، این حرف ها معنی دیگری دارد. وقتی عده ای منافق و ضدانقلاب که از دانشجویی فقط کارت دانشجویی آن را دارند، تلاش بی حد و حصری به راه می اندازند که در آن روزها به هر نحوی میان دانشجو و نظام و ولایت فاصله بیندازند و دانشجو را منزجر از نظام معرفی کنند و اقدامات ابلهان خودی نیز مزید بر علت می شود، تنها این چنین گفتاری از سوی نائب امام عصر است که می تواند ان دل های رنجیده را به کانون پرمهر ولایت برگرداند.
امام خامنه ای در ادامه بیانات خود به ملت شریف ایران نیز توصیه هایی می کنند:
«به ملت ايران هم عرض مى‌كنم: اى ملت بزرگ و شجاع كه بيست سال است دشمنى را كه انقلاب از اين كشور بيرون راند، با قدرت پشت در نگه داشتيد و نگذاشتيد كه اين دشمن از هيچ منفذى وارد شود؛ بهوش باشيد. اين معناى حرفهاى مكرّرى است كه من در اين چند سال به ملت ايران و به مسؤولان عرض كرده‌ام كه دشمن درصدد نفوذ است. هر پنجره‌اى پيدا كند، وارد خواهد شد؛ هوشياريتان را بيشتر كنيد. دشمن، امنيت ملى ما را هدف گرفته است. امنيت ملى براى يك ملت، از همه چيز واجبتر است. اگر امنيت ملى نباشد هيچ دولتى نمى‌تواند كار كند؛ براى سازندگى، هيچ سنگى روى سنگ گذاشته نخواهد شد. وقتى كه هرج و مرج و ناامنى باشد، هيچ مشكلى از مشكلات مملكت حل نخواهد شد؛ نه اقتصاد مردم، نه فرهنگ مردم، نه مسائل اجتماعى مردم، نه مسائل سياسى مردم. وقتى امنيت نبود، همه اينها از بين خواهد رفت. دشمن اين را هدف گرفته است. اين را ملت ايران در همه جاى كشور بايد بفهمد؛ كه البته مى‌فهمد و مى‌داند. بحمداللَّه ملت هوشيار است.»
ستایش هوشیاری ملت همانطور که بارها و بارها و سال های سال است از دهان مقام عظمای ولایت نیفتاده است، علاوه برآنکه باید موجب فخر و غرور ملت بزرگ ایران باشد، از طرف دیگر زنگ خطری نیز هست که مبادا این هوشیاری از دست برود. البته این ملت از آن رو که مؤید به نصرت الهی است و ما جوان تر ها علی الخصوص از سال 88 به بعد آن را به وضوح دیده ایم، بسیار محال است که هوشیاری شان را از دست بدهند و در مقابل دشمن و نفوذ او بیکار بنشینند. نمونه آخر آن هم در خلق حماسه سیاسی بود. شاید ظاهر این حرف ها بیانیه وار و شعاری نمود کند، اما چه کنیم که قرابت این ملت با عملی کردن شعارهای آرمانی اش غیرقابل چشم پوشی است!
در ادامه آن سخنان آتشین و بصیرت بخش امام خامنه ای جوانان را خطاب قرار می دهند و با گلایه از بی انضباطی برخی جوانان و خرج نیروی جوانی در غیر از محلی که باید خرج آن شود می گویند:
« يك حرف هم به شما جوانان عرض مى‌كنم. جوانان عزيز! شما اميدهاى انقلاب و اسلاميد. رفتار شما مى‌تواند اين مملكت را در جهت شكوفايى، با سرعت به پيش ببرد. وقتى جوان مملكت هوشيارانه، با تدبير، با حلم و با توجه به موقعيّتها، حرف بزند و تصميم بگيرد و عمل كند، كشور گلستان خواهد شد. وقتى هيجانات كور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد كرد. بارها گفته‌ام، باز هم تكرار مى‌كنم؛ من معتقدم كه جوان مملكت بايستى در همه ميدانها حضور و آمادگى داشته باشد؛ منتها با انضباط. اين‌گونه حركاتى كه ملاحظه شد كسانى به دانشگاه حمله كنند، ناشى از بى‌انضباطى است؛ با هر نامى انجام گيرد، غلط و محكوم است. اگر با نام دفاع از دين هم انجام گيرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولايت هم انجام گيرد، غلط است. مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات كسانى كه مخالفند، هيچ كس نبايد رفتار خشونت‌آميز داشته باشد؛ چون اين، دشمن را خوشحال مى‌كند. بارها ما اين حرف را گفتيم، چرا گوش نكردند؟! چرا گوش نمى‌كنند؟! حتّى اگر يك حرفى كه خون شما را به جوش مى‌آورد به زبان آورند - مثلاً فرض كنيد اهانت به رهبرى كردند - باز هم بايد صبر و سكوت كنيد. اگر عكس مرا هم آتش زدند و يا پاره كردند، بايد سكوت كنيد. نيرويتان را براى آن روزى كه كشور به آن نيازمند است، براى آن روزى كه نيروى جوان و مؤمن و حزب‌الّلهى بايد در مقابله با دشمن بايستد، حفظ كنيد، والاّ حالا فرض كنيم يك جوان، يا يك دانشجوى فريب‌خورده‌اى هم حرفى زد و كارى كرد؛ چه اشكالى دارد؟ من از او صرف‌نظر مى‌كنم.»
متأسفانه این بی انضباطی و این دشمن شاد کردن ها، تا چندی پیش ادامه داشت و به عنوان آخرین نمونه در ماجرای به هم ریختن سخنرانی رئیس مجلس شورای اسلامی در قم چنین امری را مشاهده کردیم. این هیجانات کاذب که متأسفانه گاهی به نام دفاع از ولایت صورت می گیرد، دردی است جانسوز بر جگر رهبر انقلاب که بارها هم به زبان آمده است... امیدواریم از این پس گوش های شنوایی وجود داشته باشند.
اما خطاب دیگر سخنرانی آن روز مقام معظم رهبری به دشمنان است که مانند همیشه کوبنده و لرزاننده بنیان های دشمن است:
«و اما يك مطلب به دشمن مى‌گويم؛ هر كه هست و هرجا هست. دشمنان اصلى ما در سازمانهاى جاسوسى، طرّاحان اين قضايا هستند. اين پولى كه مجلس امريكا تصويب كرد كه بايد براى مبارزه با نظام ايران صرف شود، اين پول و چندين برابر اين پولها كجا مصرف شد؟! معلوم است؛ براى همين‌طور طرّاحيهايى مصرف مى‌شود؛ شكّى نيست. اين دشمنان بدانند كه خواب برگشتن امريكا به اين مملكت، يك خواب پريشان و غيرقابل تعبير است. اين عناصر داخلىِ حقير، اين عناصر سياسىِ مطرود و منفور، كه ملت اينها را مثل دندان فاسدى بيرون آورد و به يك طرف پرتاب كرد، هجده، نوزده سال است كه كمين گرفته‌اند تا از ملت و از امام و از نام امام و از راه امام انتقام بكشند. اينها هم بدانند كه اشتباه كردند؛ در همين قضيه هم اشتباه كردند، خودشان را لو دادند و چهره خودشان را مشخص كردند. درست است كه به دستگاه اطّلاعاتى ما آن ضربه ناجوانمردانه را وارد كردند؛ به دستگاه انتظامى ما هم در اين‌جا اين ضربه را وارد كردند، اما عناصر خدمتگزار و سربازان مخلص و بدون نام و نشان جمهورى اسلامى، اطّلاعات را كسب مى‌كنند و مى‌فهمند كه چه كسى در كجاست و چه‌كار مى‌كند. نمى‌توانند اين ملت را با اين روشها از صحنه مبارزه در راه استقلالشان، در راه اسلام عزيزشان و در راه مبارزه با دشمنانشان عقب برانند.»
خطاب آخر نیز به گروه های سیاسی داخلی است که امام خامنه ای اینچنین ان ها را مورد عتاب قرار می دهد:
«يك نكته هم به اين خطّ و خطوط سياسى عرض كنيم. آقايانى كه سردمداران خطوط سياسى و گرايشهاى سياسى هستيد، حالا برسيد به اين حرفى كه ما مى‌گوييم شما خوديها وقتى سر قضاياى بيهوده اين‌طور با هم درگير مى‌شويد، دشمن سوء استفاده مى‌كند؛ بفرماييد، اين يك نمونه؛ ديديد دشمن چطور استفاده كرد؟! ديديد دشمن چگونه نيش خود را زد؟! اين مسائل را كنار بگذاريد. البته ما اصرار نداريم كه همه يك طور فكر كنند؛ اما براى كار سياسى و درگيرى سياسى، حدّى قائل شويد و خطّ قرمزى بگذاريد. بى‌حساب و كتاب با هم مبارزه نكنيد كه آن‌قدر مشغول شويد كه به دشمن اجازه دهيد اين‌طور بيايد و داخلِ اين ميدانها بشود. سرِ اين قضيه قانون مطبوعات و سرِ قضاياى گوناگون ديگر، چه جنجال و چه دعوايى به راه افتاد! همه‌اش مسائل خطّ و خطوط! براى چه؟ براى اين كه قانونى در مجلس تصويب مى‌شود! من به يك جريان سياسى خاص اشاره نمى‌كنم؛ خطاب من به همه است. براى من، آن خطّ و اين خط و هر خطّ سياسى و سليقه سياسى ديگر، تفاوت نمى‌كند. براى من، مناط و ملاك، راه خدا و راه امام و راه اسلام و حفظ كشور و رعايت مصالح مردم و حفظ آينده كشور مطرح است. براى من فرقى نمى‌كند كه فلان كس متعلق به خطّ «الف» است، فلان كس متعلّق به خط «ب» است. من به همه عرض مى‌كنم؛ شما هم هشيار باشيد.»
این نمونه سیاسی بازی ها همه به خاطر فاصله گرفتن جریان های سیاسی از آرمان های اصیل انقلاب و درگیری در «چپ» و «راست» ها بود. چیزی که به علت تخت گاز رفتن عده ای از سیاسیون در مسیر دشمنان انقلاب در نهایت در سال 88 به دعوای انقلابی و ضدانقلاب منجر شد و صف بندی ها را آشکار کرد. این دعواهای سیاسی هرچند در ظاهر عده ای را بالا می آورد و عده ای را پایین می آورد، اما هر گوره سیاسی باید بداند که در چارچوب نظام تعریف می شود و حواسش به آفات شکست و پیروزی ظاهری باید جمع باشد. شکست های اصلاحات و حسادت های فردی و جناحی آن ها و عدم تقوای جمعی شان، کارشان را به جایی کشید که در سال 88 سران آن به جنگ با خاستگاه خود برخاستند و در حقیقت نظامی که در آن نمود پیدا کرده بودند را هدف گرفتند و این آفت در صورتی که اصولگرایان نیز تقوای جمعی خود را رعایت نکنند، راهشان را به بیراهه دیگری خواهد کشاند.
به عنوان حسن ختام فراز آخر بیانات امام خامنه ای را نظاره می کنیم و از خداوند درخواست می کنیم که در آستانه این ماه مبارک، به دولت جدید و سایر قوا توفیق دهد تا با حذف تمام ریشه هایی که می تواند در آینده موجب فتنه آفرینی ها بگردد، من جمله علوم انسانی غربی ضداسلامی و دعواهای سیاسی و خودسری ها و ... حرکت آغاز شده نظام اسلامی به سوی ظهور را تسریع نمایند.
فراز پایانی خطابه کوبنده امام خامنه ای در روز 21 تیر 78: « آخرين جمله را هم به امام و مقتداى خودمان ولىّ‌عصر ارواحنافداه عرض كنيم: اى سيّد و مولاى ما! پيش خداى متعال گواهى بده كه ما در راه خدا تا آخرين نفس ايستاده‌ايم. بزرگترين آرزو و افتخار بنده اين است كه در اين راهِ پُرافتخار و پُرفيض و پُربهجت، جان خودم را تقديم كنم. ان‌شاءاللَّه خداوند متعال شما را موفّق و مؤيّد بدارد.»
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : سخنرانی خامنه ای, غائله 18 تیر 78, ,
توسط : 