کم پیش می‌آید که یک کتاب بتواند فضای فرهنگی کشور را تحت تاثیر خود قرار بدهد اما "پایی که جا ماند" این روزها حسابی کولاک کرده و اهالی کتاب‌خوان ایران را حسابی به خود مشغول کرده است؛ موضوعی که علاوه بر قلم شیوا و بیان گرم نویسنده، قطعا دعای خیر رزمندگان و جانبازان هشت سال دفاع مقدس را نیز به همراه داشته است.

به گزارش رجانیوز، کتاب «پایی که جا ماند»، نوشته سید ناصر حسینی‌پور است که دی ماه سال گذشته رونمایی شد. رسیدن به چاپ نوزدهم در طی سه ماه نشان دهنده گیرایی و جذابیت این کتاب برای مخاطب است اما این، همهٔ ویژگی‌های منحصر به‌فرد این کتاب نیست.

راوی اتفاق‌های روزانه در پایان‌‌ همان شب می‌نوشته است و این یعنی ذکر دقیق جزئیات و اتفاق‌ها. از طرفی همین نگارش روزانه و در دل حوادث موجب شده است تا روایت کتاب از گرما و احساس خاصی برخوردار باشد. مثلا دیوار نوشته‌های اردوگاه هم در کتاب از قلم نیفتاده است و نگهبان‌ها به صورت مختصر توصیف شده‌اند.

نکته دیگر این است که بر خلاف اکثر خاطرات اسارت که از بازداشتگاه‌ها شروع می‌شود، این کتاب نحوه اسارت راوی و همچنین نوع برخورد عراقی‌ها با او را نیز بیان می‌کند. شرح مکالمه و حتی مجادله‌های صورت گرفته میان او و بازجوهای عراقی یکی دیگر از امتیازهای این کتاب است. بیان اعترافهای سربازان عراقی درباره جنگ و ناحق بودنشان نیز در کتاب آمده است و طبیعتا بیان سفاکی‌های افسران عراقی و پای‌مردی اسیران ایرانی هم در کتاب به چشم می‌خورد.

مصاحبه اختصاصی «رجانیوز» با نویسنده این کتاب فوق‌العاده را در اینجا بخوانید.

حاشیه نویسی یک جانباز بر کتاب یک جانباز

صاحب نظری مقام معظم رهبری در حوزه کتاب با توجه به حجم مطالعات ایشان چه در دوره نوجوانی و جوانی و چه در دوران مسئولیت‌های سیاسیشان چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد. آشنایی ایشان با کتاب‌ها و نویسندگان ایرانی و خارجی، گزارشات مختلف از کتابخانه شخصی ایشان، اهتمام ایشان به امر کتاب و کتابخوانی، شاهدی بر این مدعاست.

حاشیه‌های ایشان که راهی برای ترغیب مطالعه کتاب هاست با کتاب‌های دفاع مقدس شروع شد که همچنان ادامه دارد، گرچه به احتمال زیادی ایشان بر اکثر کتاب‌هایی که مطالعه می‌کنند حاشیه‌ای می‌نویسند. لیکن برخی از این حاشیه‌ها رسانه‌ای می‌شود و اعتبار کتاب را افزون می‌کند.

تازه‌ترین حاشیه ایشان بر کتاب «پایی که جاماند»، یادداشت‌های روزانه سیدناصر حسینی‌پور است:

تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما را در چنگال نامردمان بعثی عراق را آنچنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد… درود و سلام به خانواده‌های مجاهد و مقاوم حسینی.

2/6/91
سید علی خامنه‌ای

بخشی از این کتاب خواندنی

... نگهبان زندان با گاز انبر مقداري از محاسنش را کنده بود اما وقتي حرف مي‌زد عراقي‌ها را تا استخوان مي‌سوزاند. پاسدار بود و حاضر نبود تحت هيچ شرايطي پاسدار بودنش را به خاطر مصلحت کتمان کند. معاون زندان که ستوان يکم بود به او گفت: انت حرس الخميني؟ احمد سعيدي در جوابش گفت: بله من پاسدار خميني‌ام! ستوان که حرف‌هايش را فاضل ترجمه مي‌کرد، گفت: هنوز هم با اين وضعيتي که داري به خميني پاي‌بندي؟ در جواب ستوان گفت: هر کس رهبر خودشو دوست داره. يعني شما مي‌خوايد بگيد صدام رو دوست نداريد، اسارت عقيده رو عوض نمي‌کنه، عقيده رو محکم مي‌کنه!

مطالب مرتبط:

دلتان را به «پایی که جا ماند» بسپارید

یادداشت یامین‌پور برای «پایی که جا ماند...»

«پایی که جاماند» رتبه دوم پرفروش‌های سوره مهر

پایم را در عراق جا گذاشتم اما پای کربلا رفتن ندارم/ خیلی از شکنجه‌ها را در کتاب نیاورده‌ام