بیانات مقام معظم رهبری در نخستین روز سال 92 در مشهد مقدس، حاوی نکات متعدد و مهمی بود که تفصیل همه آنها فرصت دیگری می طلبد، لذا در این مجال اندک به طور مختصر به چند مورد اشاره می شود:

1. حماسه سیاسی اول سال حماسه سیاسی، آن بخش از بیانات رهبر انقلاب بود که با اشاره به تهدیدهای نظامی رژیم صهیونیستی فرمودند: "اگر غلطی از آنها سر بزند ، جمهوری اسلامی ایران ، تل آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد."

این مدل سخن گفتن با جریان استکبار، فارغ از آنکه تنها از یک پشتوانه دینی و معنوی محکم بر می آید، مرهون 34 سال مقاومت و پایداری است؛ به بیان دیگر یک نظام سیاسی که تنها 3 دهه از تاسیس آن می گذرد، علیرغم همه مشکلات، تحریم ها و سنگ اندازی های داخلی و خارجی تا جایی پیش رفته است که نه تنها در برابر دو قطبی غرب و شرق در جهان می ایستد، بلکه با تبدیل شدن به یک قدرت فرامنطقه ای، چهارمین ارتش نظامی جهان را "تحقیر" می کند و این همان دیپلماسی است که بسیاری سعی کردند با "نامه 2003"، "طرح ائتلاف با طالبان در سال 80" و "پلمپ کردن همه تاسیسات هسته ای" نابودش کنند، اما به مدد الهی و پشتوانه توده های عظیم مردم، امروز جمهوری اسلامی ایران یکی از شاه کلیدهای اصلی حل معادلات منطقه و جهانی است.

2. اشاره ظریف رهبر انقلاب به ناکارآمدی و خودباختگی "تکنوکرات ها" هم در نوع خود برای امروز ما که عده ای با افتخار خودشان را تکنوکرات وصف می کنند، باید درس آموز باشد.

ایشان با یادآوری لزوم جدایی اقتصاد کشور از نفت، فرمودند: "17-18 سال قبل به دولت وقت گفتیم کاری کنید که بتوانیم چاه های نفت را که هر وقت اراده کردیم ببیندیم اما آقایان به قول خودشان تکنوکرات لبخند زدند که مگر می شود؟"

این اظهارات از آنجا بسیار مهم است که بعد از روشن شدن آفات متعدد حاکمیت تکنوکرات ها بر کشور، باز هم عده ای که در عمل بارها پایبندی خود را به تکنوکراسی ثابت کرده بودند، در مقام نظر هم  از تکنوکرات بودن خود دفاع می کنند و از قضا خود را برای اداره کشور در 8 سال آینده آماده می کنند و بدتر آنکه برخی دیگر نیز به ائتلاف با آنها ادامه می دهند. در واقع زمانی که برخی نخبگان سیاسی با هر نیتی، تلاش برای تطهیر مفهوم تکنوکراسی دارند و پس از سالها میخواهند این مفهوم نابهنجار را به یک مفهوم پذیرفته شده و هنجاری در ادبیات سیاسی کشور تبدیل کنند، رهبر انقلاب با یادآوری نمونه ای از ناکارآمدی این طیف؛ نسبت به روی کارآمدن مجدد آنها هشدار دادند.

3. نکته بسیار مهم دیگر بیانات رهبر انقلاب، تاکید ایشان بر لزوم انتخاب "اصلح" در انتخابات ریاست جمهوری بود. ایشان فرمودند: "تشخیص مردم در شناخت اصلح مهم است و مردم باید با تحقیق از افراد مورد اطمینان و دقت در کاندیداها ، به فرد اصلح برسند ."

این اظهارات خط بطلانی دوباره بر همه تحلیل هایی بود که در دوگانه "صالح مقبول و اصلح نامقبول"، الویت را به صالح مقبول می داد و در عمل اصلح را حذف می کرد؛ هر چند تجربه نیز نشان داده که همواره صالح مقبول، مقبول هم نیست و گزینه اصلح است که مقبول تر از صالح می باشد.

این دوگانه را از سال 84 بیشتر به یاد داریم، زمانی که عده ای با جمع شدن پشت سر آن فردی که امروز خود را با افتخار تکنوکرات می داند، او را صالح مقبولی می دانستند که باید از او حمایت شود چون رای بیشتری دارد! هر چند در عمل آن فرد مقبول هم نبود و از میان 7 نفر چهارم شد. برای مثال سخنان صریح احمد توکلی در افکار عمومی باقی است که به صراحت می گفت ما به دنبال انتخاب اصلح نیستیم بلکه دنبال صالح مقبول هستیم.

این اختلاف در انتخابات مجلس نهم نیز ادامه داشت. جبهه متحد اصولگرایان با همین منطق اعلام کرد در نظرسنجی ها کسانی که جلوتر از دیگر کاندیداها باشند را در لیست نهایی می گذارد  (توجه به مقبولیت افراد بدون توجه به صالح یا اصلح بودن آنها) و در نتیجه، افرادی مانند مرتضی آقاتهرانی، محمد سلیمانی، علی اصغر زارعی، محمود نبویان و ... از حضور در این لیست جا ماندند تا به جای آنها اسد الله بادامچیان، حمید فرمانی، احمد توکلی، محمد رضا باهنر، علی اصغر خانی و خیلی های دیگر لیست جبهه متحد را پر کنند، هر چند تجربه نشان بسیاری از آنها هم اصلح نبودند و هم نا مقبول بودند.

 اما این اختلافات در انتخابات پیش رو نیز ادامه دارد، تا جایی که آقای حسین مظفر رییس ستاد انتخاباتی 2+1 می گوید هر کس در نظرسنجی ها جلوتر باشد را کاندیدای نهایی می کنیم؛ لذا طبیعی است آقای مدعی تکنوکرات بودن در این ائتلاف یک محور اصلی باشد و بسیاری از افراد خوشنام، بی ادعا و در عین حال گفتمان محور، حتی روی خوشی نیز به این ائتلاف نشان ندهند.

لذا یادآوری هشدارهای چندباره بزرگانی چون آیت الله مصباح و آیت الله خوشوقت در این باره نیز خالی از لطف نیست.

آیت الله مصباح یزدی همواره بر انتخاب فرد اصلح تاکید داشته و انتخاب اصلح را فقط یک مشی سیاسی، بلکه یک تکلیف الهی دانسته اند.

مرحوم آیت الله خوشوقت نیز می فرمودند که نباید از ترس رای نداشتن اصلح، سراغ صالح (مقبول) برویم و در نهایت کشور را بدهیم دست خائنین و افراد بی‌کفایت.

4. تاکید مجدد رهبر انقلاب بر سری بودن رای خود نیز پیام آشکار دیگری برای برخی جریان ها و افراد سیاسی اصولگراست که طی سالهای اخیر بارها و بارها در جمع های مختلف حزب اللهی و نیمه خصوصی، با هزینه کردن نادرست و غیر شرعی از رهبر انقلاب در صدد تراشیدن وجهه ای برای خود بوده اند.

چه آنهایی که قبل از انتخابات 84، نقل دائم تمام محافل شان این بود که به فلانی رای بدهید چون نظر رهبری هم همین است! و چه آنهایی که  در انتخابات مجلس نهم هر کجا نشستند از این گفتند که ما می دانیم و شما نمی دانید که نظر رهبر انقلاب لیست فلان است! این گزاره آنقدر در محافل مختلف تکرار شد که البته خودشان مجبور به تکذیب آن شدند اما امید است این مساله درسی شود برای همه آنهایی که از مدتها قبل می خواهند القا کنند در ائتلاف 2+1 چون دو نفر از مشاوران رهبر انقلاب حضور دارند، پس نظر نهایی ایشان هم خروجی ائتلاف است!

رهبر انقلاب در این باره فرمودند: "هرگونه سخن یا اظهار نظر ی مبنی بر اینکه رهبری به فرد خاصی نظر دارد ، نادرست است."

5. و آخرین نکته بسیار مهم در سخنان رهبر انقلاب، اشاره ایشان بر ویژگی های رییس جمهور آینده بود. ایشان تصریح کردند: "رئیس جمهور آینده باید ضمن اینکه دارای امتیازات رئیس جمهور قبلی باشد ، از نقاط ضعف او نیز به دور باشد ."

این اظهارات شفاف، نشان می دهد مساله "ارتجاع گفتمانی" به قبل از سوم تیر 84 کاملا از نظر رهبر معظم انقلاب نیز امری مردود و مذموم است و ایشان بر این مساله تاکید وافری دارند.

تاکید معظم له بر اینکه رییس جمهور آینده دارای نقاط مثبت رییس جمهور کنونی و منهای نقاط ضعف آن باشد، یعنی انتخاب ملت در سال 84 و حاکم شدن گفتمان سوم تیر، مسیری است که باید ادامه پیدا کند و در این بین اگرچه رییس جمهور دچار ضعف ها و حواشی متعددی شد و در ادامه مسیر، بعضا پر از اشتباهات بزرگ بود، اما اصل گفتمان سوم تیر و انتخاب ملت در سال 84 یک نقطه عطف در تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی است و باید آن مسیر ادامه پیدا کند.

گفتمان سوم تیر 84 همان گفتمان 22 بهمن 57 بود که در قالبی دیگر بازتولید شد، بازگشت به آرمانهای اصیل انقلاب از جمله عدالتخواهی توام با معنویت، کارآمدی، توجه به مستضعفین، استکبار ستیزی، ساده زیستی، مردم گرایی و ... دالهای شناور تشکیل دهنده این گفتمان هستند که انشالله باید در انتخابات 92 نیز ادامه یابند و اگر محمود احمدی نژاد در برهه هایی از این مولفه ها فاصله گرفت، رییس جمهور بعدی باید با تشکیل یک دولت انقلابی تر، در صدد رفع این نواقص باشد نه آنکه تغییر مسیر در دستور کار قرار گیرد و با منفعل شدن در برابر "دید گفتیم" های فتنه گران و ... از دستاوردهای این سالها عقب نشینی صورت گیرد.

این یعنی نباید به ارتجاع گفتمانی که تکنوکرات ها، سکولارها، توسعه گرایان و ... در صدد آن هستند دچار شد و "باید انتخاب مردم در انتخابات ریاست جمهوری نشانگر پیشرفت و تکامل و انتخاب بهترین ها در هر دوره نسبت به دوره های قبل باشد ."

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: